Atam vaziyet bu...

Atam vaziyet bu...

Ey aziz önder, Atam Mustafa Kemal’im,

Devir artık emeğe saygı göstermeyenlerin,

Halka ne olursan ol, gözüm görmesin git diyenlerin,

Münhasır medeniyetler seviyesini kara peçeyle örtenlerin,

Ilmi soygunculuk, çağdaşlığı imanla kısıtlanmak zannedenlerin,

Medeniyeti şalvar, takke giymek, takiyeyi erdem ilan edenlerin,

Ellerimizle diktiğimiz heykellerin gayrı yerle yeksan,

Utancından başı yerde geziyor, buna izin veren bizlerin.

Ey koca bir ulusu esaretten kurtaran Mustafa Kemal’im,

Devir, verdiğin savaşa inat devri emperyaliste boyun eğenlerin,

Kanı yerde kalsa da Çanakkale’de, vatan için şehit düşenlerin,

Satılacak daha çok toprağı var, senin hediyen vatanımın milletimin.

Ülkeye kazandırdığın milli ekonomi iki dudağının arasında IMF’nin,

Memlekette kalmadı yerli iştirak, hepsi elinde Avrupalı cemaatin,

Bir naçiz vücudunun yattığı yer kaldı, vatan toprağı el sürmeyenlerin,

O da gittiği vakit uyanır sanıyorum, hala Atatürkçü geçinen neferlerin.

Ey ülkemin kadınlarını dirilten Mustafa Kemal’im,

Onları yok sayan ulema geldi başına, sen gittin gideli devletimin,

Kız çocukları kölesi oldu, okumamış, cahil, beyinin, efendisinin,

Haneden başı örtülü çıkan her kıza armağan beşyüz avro hükümetimin,

Avrupalıdan önce hak verdin, seçilsin diye kadınlar özgürlüğü, seçmenin,

Korkarım yerin dar, istiratgahın azabı oldu devri mahşerin,

Ebediyen sana yok, halkıma yok bir gün olsun refahı meşru cumhuriyetin,

O zaman arşa değecek aklımız kaybettiğimiz vakit, bize verdiğin hürriyetin.