Çocukluğum...

... Geceleri, kireç badanalı duvarda, asılı duran gaz lambasının ışığı aydınlatırdı odamızı... Evlerimizde su da akmazdı… Terkos Suyunu içerdik, klor kokusu da yoktu, saf ve temiz… Sokağımızın ortasında ki çeşmeyi hiç unutmadım. Birde bahçemizde ki kuyuyu. Kuyumuz, aynı zamanda sokağımızın karpuz çatlatan buzdolabıydı… Çeşmenin başında, kadınların ve çocukların sıraya girip, tenekeleri, kovaları, testileri doldurdukları, komşulukların, gerçek dostlukların olduğu o günlerimi özlüyorum...

Bir gün evlerimizin içinde musluklar olacağını düşünemezdik bile... Gecekondumuza elektriğimiz bağlanıp, babamın üç gün sonra, evimize kocaman bir radyo getirdiğinde, sesini açıpta ,kapatamadığım günlerimi düşünüyorum…

…1970'li yıllarda çok kesilirdi elektrikler ve sular... Elektrik ve suyla birlikte yaşamanın, aynı zamanda elektrik ve su kesintileriyle yaşamak olduğunu düşünürdüm. Tıpkı, kısa samsun sigarasının, yağın, şekerin, aygaz tüpünün, benzinin, gazyağının ancak karaborsada bulunması gibi... 1980'li yıllarla birlikte, hatıralarda kaldı hepsi anı olarak...

2000 yıllar ise, bilgi çağı, dijital çağ... bize ne verdi, nelerimizi alıp götürdü bizden, bir daha vermemek üzere... Korsan yazılım da, dünya birincisiymişiz…

Sağlıkla, Sevgiyle kalın…