Çocukluğunuz size ne kadar uzak?

Çocukluğunuz size ne kadar uzak? Bugünkü hayatınızla çocukluğunuz arasındaki mesafe kaç kilometre? Aslında o mesafe sandığınız kadar çok değil. Siz her bayram, her tatil, her kış günü ve her yaz sabahı yani kısacası her an katediyorsunuz o çok sandığınız mesafeyi. Belki ortada öyle bir mesafe bile yok belki de siz hala çocuksunuz.

Ama bir türlü kabullenmek istemiyorsunuz bunu. Siz davranışlarınızın önemsenmesini, düşüncelerinizin kabul görmesini istiyorsunuz evet bunlar için büyük olmak gerek en azından çocuk olmamak çünkü hiçbir zaman önemsemediniz çocuklarınızın davranışlarını, düşüncelerini dinlemediniz. Altı üstü çocuktu onlar ve böyle davranarak onları hep büyük olmaya özendirdiniz.

Şimdi büyüdüler ama onlar daha bir bilincinde hayatın. Hem ciddiye alıyorlar hem de bazı şeylerin ciddiyetle çözülemeyeceğini biliyorlar. İşte o zaman da içlerindeki çocuk çıkıyor ortaya. Sorunlara gülüp geçiyorlar, hayat onlar için bir kahkaha.

Ama hayatta herkes çocuk olmak istemiyor büyük olmaya özenen o kadar çok insan var ki. Ve en kötüsü de bu insanlar olgunluğu sessizlik zannediyorlar. Konuşmamak, gülmemek, birköşede hep dinlemek birilerini... İçlerindeki çocuk hep baskı altında. Onlar içlerinde bir çocuk olduğunun farkında bile değiller.

Ve ne yazık ki dinledikten sonra söylemedikleri için düşüncelerini gün geliyor haklarını bile savunamaz hale geliyorlar. Hayatın tadına varamadan geçiriyorlar zamanı. İçinden geldiği gibi gülmenin, konuşmanın, ağlamanın tadını bile bilmiyorlar.

Hep zekice davranmaya çalışıyorlar tüm olgunluklarıyla. Ve akıllarına bile getiremiyorlar gerçek başarı ve olgunluğun gülmek olduğunu. Galiba her zaman zekice davranmak gerekmiyor ve olgun yapmıyor insanı. Gülümsemek sorunlara, hayata, zor da olsa tüm sıkıntılara gerçek olgunluk burada:)