ÇOCUKSUZ TEYZELER, HALALAR VE…

Çocuksuz ablalar, teyzeler, halalar, kardeşler, evlatlar…

Bu yazımda, insanlığın çocuksuz hanımefendilerini yazmaya çalışacağım.. Zor bir yazı olacak.. Evlendikleri halde çoluk çocuğa karışmayanları… Yazgılarından dolayı bekar yaşadıkları için annelik hayallerini yaşayamayanları  dile getirmeye uğraşacağım… Evlenip ve binbir talihsizlik neticesinde ayrılık yaşayıp, bir daha evlenmediği için anneliği tadamayanları kaleme almaya çabalayacağım.. Bakalım başarabilecek miyim?. Üzmemektir önemli olan bir tek insanı bile..

Kaleme aldığım bu yazı beğenilir mi bilmem.. Eleştirenler olur mu, onu da düşünmeme rağmen bilemeyeceğim.. Yazalım bakalım, başımızın tacı insanlığın bu erdemli anne gönüllüleri ne derler bakalım..

Çocuksuz hanımefendiler haladır, teyzedir, abladır, kız kardeştir, evlattır.. Hepsi de fedakardır.. Fedakar yanları çok yüksektir.. Kendi evlatları yoktur, ama ailedeki evlatların öz anneleri gibidirler.. Ailedeki çocukları, öz evlatları gibi severler, korurlar; yedirir, içirir ve giydirirler.. Çocuklar hasta olduklarında başuçlarında kalakalırlar.. Çoğu, yeğenleri veya bir yakınlarının çocukları olan, evlatlara her bakımdan destek olurlar, güç verirler.. Tahsil hayatlarına büyük önem verirler..

Öz çocukları gibi sevdikleri bu çocukların büyümeleri, sevinçleri, başarıları kendilerini çok mutlu eder..

Bütün bu fedakarlıklarından dolayı da, zerre kadar bir beklentileri olmaz sevgiden başka..

Çevremde bazı orta yaşlı ve yaşlı anne babalarla karşılaşırım, konuşurum; yakınlarımla da çok konuşan biriyim.. Anne babalardan, evlatları ayrılmış olanları hep hüzünlü görürüm.. Hele de kız evlatlarının ayrılık yaşamalarına çok üzülürler..

Çoğu anne baba, ayrılmış haldeki evlatları için şu görüşü de ifade ederler:

-İyi ki çocuk yok, çocuk olmadan ayrıldılar..

Bu düşünceye katılmam ben, hele de ayrılığı yaşamış kız evlatlarımızın bir tek can da olsa çocuğu olmalı.. Ayrılan hanımefendi kardeşimiz, bu çocuğu ile mesut ve bahtiyar olur.. Çocuk büyür, çalışır, simit satar, kağıt mendil satar, tahsil hayatını tamamlarken, kazanmayı da öğrenir, hele de hayatı yaşayarak kavrar.. Tam bir savaşçı olurlar böyle çocukların çoğu..

Kurulan yuvaların mutlu, mutsuz; evliliğin devamının yaşanması veya yaşanamayıp ayrılığın olması hallerinde veya başka her ne durum olursa olsun, bütün ailelerin çocuklu olmasını istiyorum.. Her yuva, evlatla taçlanmalıdır..

Bir de şöyle durumlar var, eşlerin ikisi veya birisi çocuk istemez; çocuk istemeyen eş, eşine de bunu kabul ettirir.. Bu menfi durum,  genellikle beyler tarafından istenir ve bu konuda çok da ısrar edilir.. Kadın da zaten mülayimdir hayatın akışında, insan haklarına aykırı da olsa anne olmamayı kabul eder.. Aralarında çok da büyük bir sevgi olduğunu düşünür ki, yanıldığını da anlar hayatının bir yerinde…

Çocuğu olmayan eşler yaşlanırlar, zamanla belki düşünceleri de değişir veya eşlerden biri rahmete erer ve geriye evlatsızlığın derin hüznü kalır.. Eşlerden birinin bu tavrı, ne kadar insanidir bilemem; sebep ne olursa olsun.. Bunun için bahane mi ararsınız; mesela, ‘Bu dünya yaşanacak dünya değil, neden çocuk bırakıp da ona acı çektirelim.’ derler.. Kimi de evlat yetiştirmenin fedakarlığına katlanmayı gereksiz bulur.. Keyifli yaşar veya böyle zanneder..

Zor, karmaşık ve acıklı insan halleridir bunlar..

Bir yakınım var, ‘Dünyanın en iyisisin sen’ derim ona ben.. Evet öyledir de.. Her ne sebepledir bilemem, o da eşinin ısrarı sonucu annelik nasibine erişemedi.. Şimdilerde AÇÇAD (Annesiz Çocuklar, Çocuksuz Anneler Derneği) diye bir dernek kurma uğraşı içinde.. Kurmalı mı, evet kurmalı; çok iyi olur, içinde çocuk sevgisi olan her kurum insanlığa güç ve güven verir..

Onları yazmaya çabaladım..

Onlar:

Çocuksuz halalardır, teyzelerdir, ablalardır, bacılardır, evlatlardır..

Çok fedakardırlar..

Dünya iyisidirler..

Annelerin annesidirler...

Ömürleri; o büyük sevgi ve fedakarlıklarına rağmen hayat, umut, arzu ve hayal kırıklıklarıyla geçer...

Ne kadar çocuk varsa bu dünyada (yeter ki görsünler) hepsini severler..

İnsanlığın bir halini yazdım, bilmem başarabildim mi?..

Tabi bu haldeki amcalar, dayılar, ağabeyler ve erkek evlatlar da vardır.. Onların da fedakarlıkları, sevgileri büyüktür..

Çocuk ve insanlığın hanımefendilerini konu aldım..

İnsanlığın hanımefendilerine evlat-lar ve hayatın bütün güzellikleri nasip olsun..