- Kategori
- Şiir
Çokça sevmek

Yara bere içindeydi kalbi
Elime alıp okşayasım
Göğsüme sıkı sıkı bastırıp
Hıçkırıklarını gizleyesim geldi
Acısını unutturmak
Uzanıp tutmak ellerini
Sevmek,
Çokça sevmek geldi içimden.
Gözlerine baktım
Farksızdı kalbinden
İçim üşüdü elasının rüzgârından
Aynı bakışı gibi savurdu geçti kalbimi
Hasret kokan nefesi
Nasıl güçlü bir silahtı hicran
Gözünü kırpmadan vurdu gitti
Bilirim dönmez gidenler geri
Ama bunu ona nasıl söylerim
Umut, dedim, umut efendim
Her zaman vardır
Eğildim, usulca öptüm
Kan sızan çeperlerinden gönlünü
Göğe açtım ellerimi
Dualarıma gizledim dileğimi
Ve gördüğüm seraplar tükendi bir bir
Koptu dalından laleler, güller
Ötmez oldu hazin de olsa bülbüller
Henüz mor göğsüme düşen sümbüller
Geceyi güne teslim ederken
Yıldızlar gibi sönüktü yüreğimin feri
Hasret parmaklarımın arasında ufalanırken
Öncemiz var lakin sonramız imkânsız, dedi
Şimdi bir değil, iki yaralı kalp
Avuçlarımın içinde
Çırpınarak inlemekte
Ökseye yakalanmış kuş misali
Vuslat adlı kahramanı beklemekte