D a m l a

gözlerini dikmiş göğe

yeni sular beklerken dere

varlıkla yokluk çarpışıyor

tenkafesinde

yakasına yapışmış ölüm

yaslı, yorgun başı

duyulmayan türküsünde suyu

yağmura muhtaç

ferahfezaya açılmayan

ve hiçliğe çoğalan

yaşam hamallığı iken soluğu

yine de gayreti var

/dolusunu boşaltırlarken

belki de kurutacaklar onu/

çocuklar, bağrış çağrış içinde

yüzemeyecekler neşeyle

rahat döşeklerinden, çekilerek atılacak dışarı

yosunlar, çiçekler, börtü böcek

suyu bulamayan salkım söğütün

yıkanmayacak saçları

sonrasında

büyük süslü binalara

yer açılsın diye

bitecek onun da yaşamı

beyaz kâğıtta gidip geliyor bir şairin eli

boşluğa dağılıyor kalemin sesi

ve büyük bir damla düşüyor gözünden

kimbilir, belki de bu damla kurtarır dereyi

6 Nisan 2011

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....