K ö r d ü ğ ü m

herkes kendi acısında buluyor ölümü

ölmeyi öğreniyor yaşarken

başkaldıran ruhuma

yetmiyor yüreğimin dalgakıranlığı

kursağımda bir kemirgenin acı suyu

günlerin merasimi hep aynı

tinin yarası tendeki mühür

yüzüme fatihâsını sürdüğüm kor

dünün dokuz canlı yangını avuçlarımdaki zaman

ederi yok, gideri çok, her kapısı karanlığa açılan

ıssızlığına mıhlandığım sarp kayalıklarda

hayata dönmüyor yüzüm, gayrete gelmiyor yaşam

yok yarın/ lar aklımın tahtasındaki hedef

lehçesi anlaşılmayan var/ larla kalkıyorum hayat sofrasından

aşağı doğru bitmeyen bir yokuş koşturması

gün geceyle boğarken kendini

tutuşuyor dilimde sövgüler

vuruluyor çocukluğumun meddahı

kırk yalan içimdeki neşe

bir karanlık milde uzuyor sessiz harflerim

nasıl, kime desem arz-ı hâlimi

dünya tepetaklak dönerken

bir şiir dökemiyor dilini

zehirli dillerin tokadı kulaklarımda

oysa, şarkısı susan yaşama, nasıl da delice vurulmak isterdim şimdi

suçlarım, saçlarıma dolanmış geceyle kördüğüm

10 Mayıs 2017

Hâdiye Kaptan

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....