Dağ başını duman alsa da…

Tanrılaştırmak değil ki bu. Biz tapmıyoruz ona. Sadece borcumuzu ödemek, emanetini korumak, hayallerindeki Türkiye’ye ulaşmak için önderliğini hala içimizde hissediyoruz.

İçtiği içki, açtığı başlar mı ona kafir dedirten; ya ezan sesleri hala devam edebilen, kazanılan özgürlükle birlikte… Ya ezan sesleri onun önderliğinde kazanılan savaştan sonra, okunan minarelerimizde özgürce…

68 yıl sonra hala buralarda olduğumuzu gördükçe kemikleri sızlamıyordur?

Üzülmeyelim arkadaşlar; 10 Kasım’da saat 9'u 5 geçe gözyaşlarını sessizce akıtıp saygısını duruşuyla belli eden bir millet var. İçlerinde zorunluluktan duranların yanında çoğunluk gönülden ayaktaydı o saatte.

Ülkede yaşam durdu o saatte, herkes tek kalp oldu, tek beyin...

Var mı böyle bir millet daha dünyada, var mı böyle bir lider?

Dağ başını duman alsa da, bu millet o dumanı savurmak için ayakta bekliyor.

Tüm ilkeleri yara alsa da saracak Atatürk’ün gençleri o yaraları, tartışılsa da verdiği birlik ruhunu taşıyacak bizden sonraki nesillere…

Meclis onun kurduğu görünüşle devam edecek; fikir olarak da, resmiyet olarak da…

Karşıt görüşler her zaman vardır ve var olmaya devam edecekler.

Tıpkı Atatürk’ün izinden gidenlerin büyük çoğunlukla her zaman olacağı gibi…