Dağları sardı ayaz

Vefasız sana sarı hazanı bekleme geleceksen baharda gel.

Nisan yağmurunda gelemiyorsan, Sabahın seher vaktinde, yüreğin membasından akan bir testi suyla birlikte Temmuz sıcağında gel.

Sarı hazan başlamadan, kış gelmeden, kar yağmadan, ayaz dağları sarmadan, yollar kapanmadan, seller akmadan, yüreğimde tufan kopmadan gel.

Gelmedin.

Şimdi bana diyorsun ki sen gel.

Ben gelemem. Ufuklar kararmış, Güneşi bulutlar kaplamış. Geceler insafsız olmuş uzamış.  

Vücut taşa benzer döşekte, Baş iğne misali yastıkta. Uyku veda etmiş bedene.

Viran olmuş gönlümdeki bahçe, dökülmüş tomurcuklar, solmuş çiçekler, kırılmış dallar, sararmış solmuş yapraklar.

Sanki tufan vurmuş almış götürmüş, ne toprak bırakmış ne çim kalmış.

Kar yağmış, yollar kapanmış, dağları ayaz kaplamış, yüreğin etrafını saran sarmaşık sevda çiçekleri kurumuş, gelmek istesem de gelemem, engeller etrafı sarmış.

İhsan senin olsun, baht, murat, talih, şans senin olsun. Ben kader gemisine yükümü yükledim, deryalardan geçiyorum aheste, aheste.  

Kader insana yar olmaz.  Artık dağlara düştü ayaz.

Geri gelmez hayalimdeki ne o bahar, ne de o yaz. Gitmek var, dönmemek var. Ben hakkımı helal ediyorum, sende hakkını helal et vefasız yar.  

Kıymetli okurlarımıza saygılar sunuyorum.

Mehmet BURAKGAZİ / MERSİN