Darvin’in maymunları

Afrikalılar hayvanların iyilerini bize versinler, biz de insanların kötülerini onlara verelim

Adil bir değiş tokuş olur; sonuçta kötü de olsa verdiğimiz insan, aldığımız da hayvan. Ancak takas anlaşmasının maddeleri ilginç olmalı. Hani Afrikalılar insanı ne yapsınlar. Verdiğimiz kellelerden siyah idareler sorumlu olmayacak; aldığımız hayvanların yerine ormana bırakılacaklar.

Bir diğer madde kötü demek biraz para babası demek; adam onca kötülüğü babasının hayrına yapmadı ya. Hayvanları nasıl tasmasıyla, yularıyla alacaksak (ki hayvanlar da Afrikalılar için sonuçta servet kaynağı) takasta kullanacağımız kötü abi ve ablalarımızı da banka hesaplarıyla birlikte vereceğiz. Ama sonuçta hayvanların yerine gidiyorlar, yani plaza sofraları yok, hayvanlar gibi et yiyecekler, ot yiyecekler, but yiyecekler.

Hırsızlık serbest, öldürmek serbest, hatta bulabilirlerse banka bile soyabilirler; Afrika’nın ormanlarında onlara yasak yok. Tecavüz duyguları zirve yaparsa sülün gibi engerek yanı başlarında; tecavüz mü ediyorlar, öldürüyorlar mı, fantezi serbest, tören meşru, ama bakalım kimin için.

Orada kanun da yok, sigara serbest, kemer takmayabilirler. Orangutanlara sakallı nikâhı kıydırıp bir dişi çakal ile dünya evine girebilirler. Çakal karılarını çuvala sokabilir ve başka çakala baktı diye öldürebilirler. Ne güzel işte, onlar istediklerini yaparlar biz de onlardan kurtulmuş oluruz. Hem itibar kompleksine de girmezler; çünkü kendileri de çakal. Asıl takasta kullanılan hayvanlar bunlarla aynı kategoriye konuldukları için üzülürler!

Bu garip takasa biz dünden razıyız da bakalım Afrikalılar razı olur mu? Ama verdiğimiz bu kelleleri insan diye değil de ormanlarını zenginleştirecek değişik bir hayvan türü olarak alırlarsa onlar için de karlı bir alışveriş olur. Bunlar nedir diye soran turistlere “ Darvin’in maymunları” derler.