Değiş(im)

Aynı değilim elbette, nasıl aynı kalabilir insan… 

Aldanma,

Zaman sadece yüzümdeki kıvrımlarla, saçlarıma akları eklemekle kalmadı… 

Artık daha hızlı devir daim ediyor anlara bölünmüş o muamma. 

Savrulduğum günler, savrulduğum dünler şimdi nerede… 

Çocuk yanlarım kanıyor, düşlerimin uçurtması saçlarına dolandı,  

ellerine düştü dualarım,  

çorak topraklarımda bir damla şimdi gözyaşlarım... 

Daha çok susuyorum,... 

Gitme demeye dilim varmıyor, en az geldiğin kadar gitmeyi hak ediyorsun. 

Cümleler kuruyorum tam söyleyeceğim anda kana bulanıyor tüm kelimeler … 

Kalbimin dehlizinde bile arınmıyor artık sözlerim… 

Düşünüyorum,

Her şeyden vazgeçip bana gelişin geliyor gözlerimin önüne.. 

Oysa benim için her şey sendin… 

Hiç kimse suçlu değil eğer gidersen, bunu böyle bilmelisin… 

Bitti artık…

Suçu yalnız bana ait bir öykünün son mısraları bunlar. 

Vasiyetimdir,  

örtsünler bedenimi ayak bastığın topraklarla...