Korkarım

Denize mıhlanıp kalan gözlerimden geçtin,  

Söyle yelkensiz gemileri kendine eş mi seçtin... 

Uzaktan da olsa dolsa siluetin içime,  

damla damla… 

Sessizliğin zehir zemberek boğduğu işte şu anda,  

Martı çığlıkları aşkları örseleyen demir gibi vurdu yüreğime. 

Kendimden geçtim seni andım ya… 

Gurûb’un rengine hüznümü çaldım. 

Baharı müjdeleyen cemre gibi işte düştü bak gözyaşlarım. 

Havaya, suya, toprağa karıştı… 

Yandı içimde bir hazan ahım beni aştı. 

Ne son demleri bunlar ömrümüzün 

Ne de son seferi bu yolculuk. 

Gittim ben kendimden, sen de kaldım. 

Korkarım ölüm bana seninle gelecek…