Deli poyrazlarda…

Yaşamımın tüm duygularını maviye boyadım, gecenin en siyahında.

Grilerim mavileşti, pembelerimle birlikte.

Önce deniz kadar derinleştiler, sonra  gökyüzü  gibi  özgür oldular.

İki beyaz martı kondurdum mavilerin en güzel yerine.

Kanatlarına da,  dünlerimi, özlemlerimi yerleştirdim.

Martılar uçtu, ben bir başıma kaldım yarınlarda .

Ne sert poyrazlar yıkabildi ne de yalnızlıklar.

Anladım ki öğrenmişim, deli poyrazların getirdiği dalgalarda ıslanırken nefes alabilmeyi.

Ardından en güzel günlerime giden yolların başlangıcında olduğumu fark edip, doğan güneşe selam verdim .

Ve yoluma devam ettim.

*
Ekim 2012 / Kurşun