Dememeler üstüne

Bazen, duruyoruz ve bilemediklerimize bakıyoruz. Çok karmaşık değil oysa, sadece duymaktan, o kadar vaz geçmişiz ki. Gidiyoruz, kapıları ardımızda kapatıp. "Dönmem" artıklara karmışız, "hata" bunlara bir de üstüne. Gidiyoruz işte, hepsi o. Alıp başı gitmeye kardığında istediğin itiraf et, biraz ara vermek değil mi hayata. Biraz bana müsade ya... Ne peki denmemiş taleplerimizdeki öfkeler, dedik mi ki. Aslında istenipde verilmeyene isyanımız. İstendiğinde hep vermediğimizden mi yoksa durlar. Duymaktan vaz geçişlerimiz monologlara dönüşmüş tartışmalarımız. Hepsi bu kadar mı, bu mu yani. Dur derken gel, gel derken dur. Ne bu içiçe ayrılıklar yahu. Öylece bakıp uzaktan git artık demelere varan, git ve artık bitsin. Oysa ne çok yakında dedik gitleri. Hep bir başka zaman ağızdan...Gitme...


Bir kadın var
Bir gece hesapsızca tanıdım.
Bir kadın,
Yıllar öncesinin, hüznü.

Bir kadın var
Hep vardı oralarda
Var olduğunu sesleniyordu
Belki gel bile dedi.

Bir kadın
Sıcaktı, yazdı
Yüzünü aramadım.
Öylece buldum.

Bir kadın,
Ne çok sesdi
Ne çok hüzün...

Bir kadın
Gel dedi mi
Bilemedim...

Bu sesler ne peki, bu nasıl bir oyun. Bilemediklerimize karmış zamanlarda, duvarlardaki mum alevi gölgeler mi peki bizi avutan. Rüzgara konuk olmuş sesler çıldırtır bilirim. Özledim artıklar çok uzaklaştı. Denmeye arzulu oysa duruşlarda. Hep bir çelişki mi bu demediklerimizde, duymadıklarımızda.Gel demelerde hep dur, dur demelerde gel.
Haziran 2007