Demeyin, evdeyim

Bu günlerde ne rakı ne kırmızı şarap içtim
Muhacir kadehlerle hüzne yaslanmadım
Dalgalarla boğuştum durdum
Islanır üzüm yüklü gemilerim
Denizler ardına düştüm
Demeyin evdeyim...

Ey gözbebeğim
Başımda ala bir duman
Kaç kibrit çöpü söndürdüm
Kaç kere böcü yaktım
Bir yanlış karardan kaçtım
Demeyin evdeyim ...

Gönül kuşlarımız vurulsa da
Bizim kalbimiz bir serçenin yüreği
Peşimizdedir ölüm meleği
Gül kokusundan bi hoşum
Tanrı ne etsin büyütür mezarlığı
Demeyin evdeyim ...
 
 
Ey sözüm, şiirim hayatım, divanem
Bir kaynaktan, bir nehirden divanım
Üstümüze geliyor kara bulutlar
İnliyor saatlerce saadet yara’dan
Bilendiğim o yerdeyim
Demeyin  evdeyim...


Sevda ateşi hiç sönmüyor...
Gönlümüzde hasretlik çekiyor pirim
Seni görünce mihrim
Buruk özlemler penceresinde
Sadece özgürlüğü düşünürüm
Demeyin evdeyim...


Sen mecnun olmuşsun, ben Leyla leyli
Ne kuruntu, ne korku, gök afallamışken
Aklım diyor ki; aşk zarar ziyan softası
Hangi canla seni arar bulurum
Bizim şehirde yüzlerce durak var
Demeyin evdeyim...


 Nil Alaz