Rahmetli, kıymetli sanatçı Barış Manço ile geçmişe dönüyorum, çocukluk günlerimi hatırlıyorum...
"Adam Olacak Çocuk" programını kaçırmadan izlerdim. Ne günlerdi...
Şimdi dinlediğim parçalarında yaşadığım ana vurgu yapan duygularına da ortak oluyorum Barış abinin...
...
Ne güzel yazmış:
Can Bedenden Çıkmayınca, Gülpembe, Kol Düğmeleri, Dağlar Dağlar, Sarı Çizmeli Mehmet Ağa, Unutamadım, Sahilde, Ömrümün Sonbaharında...
Demliyim...
Ne zaman durulurum bilemem. Gücüm azaldı gibi sanki; ama çok şey öğreniyoruz hayattan. Hayat zaten bir öğrenme süreci değil mi?
