Denemekten vazgeçme!

Hayatta ne olursa olsun, başına ne gelirse gelsin, şansını yeniden, yeniden dene.

Kimine talihi, ana rahminde gülmeye başlar, kimine son nefesinde...

Bu dünyada, şansını kendi yaratır insan... Denemekten vazgeçip şansını da köreltme. " Vay benim kör talihim! " diye sayıklama sonra; hem de avaz avaz; karşımda....

Olabilir... Birincide, gülmez talihin... İkinci de pas vermeyebilir kaderin... Üçüncüde, " Yeter artık! Vazgeç! " diye sayıklayabilir, hatta, başının etini yiyebilir hunharca; eşin, dostun...

" Hayatının sonuna gelmedikçe, talihinden şikayet etme..." Bu söz, çalındı mı bir yerlerden kulağına? Hadi, sana bu sabahki kıyağım bu olsun canım. Bu sözü söyleyenin Anton Çehov olduğunu hatırlamadın mı?

Denemeyerek, vazgeçerek, pes ederek gidebileceğin hiçbir yer yok! Ama her gün yeniden, bir daha, bir kez daha deneyerek, sonunda mutlak değiştireceksin şanşın. Bu söylediğimden adın gibi, adım gibi emin olabilirsin güzel dostum!...

Baksana bana! Örneğini uzaklarda arama! Yaşım neredeyse 40 oldu; ama umudum, belki de 1040 hala!... Çünkü biliyorum ki, nefes aldıkça, can tende durdukça, sen, ben " Olmadı işte! Yenildik! " diye; çekmeden beyaz bayrağı... Bırakıp gitmez şansı, hiçbir insanı...

Sen şansını bir daha, bir daha denerken, yaradan da sabrını deniyor, sakın unutma!

Peşini bırakma şansının... Sen, canına okumadadıkça; istesen de bırakmayacak peşini; talihin... Sen vazgeçmedikçe, bırakmayacak peşini, her gün bir yenisi gelecek fırsatların...

Bak! Ben, belki evladın, belki kardeşin, belki abin, belki de baban yaşındayım... Görüyorsun beni, değil mi?

Kaldır kafanı! Bak gözlerimin içine içine şimdi! Öyle kararlı bir keskinlik olsun ki, bakışlarında... O gözler, o bakışlar, değil beni, gökyüzünü bile delip varsın arş- ı alanın en yüce makamına.... Var huzura... Sor bakalım yaradana... Bakalım yaradan ne diyecek, ne yapması gerektiğini söyleyecek kuluna...

Yaradan adına ahkam kesip, haddimi aşmayı, büyük günahlara girmeyi hiç istemesem ama... En büyük suçun, " Allah'tan umut kesmek " olduğu bir dinin ve tüm evrenin en kudretli kurucusu, huzurunda bir tek söyleyecek kulağına : " Ey darda kalan, kendini yanlız, çaresiz, kimsesiz hisseden, sevgili kulum benim!... Her gün yeniden, yeniden dene şansını... Ben en çok da, sevdiğim kullarımın sabrını denemeyi severim. Dene! Dene! Bir daha dene şansını! Sonuna kadar zorla hem de!..."

Ben, nereden mi bilirim, bütün bunları?... Yaradan, bir tek şey fısıldar kulağıma hem gündüz, hem de gece çünkü:

" Dene! Dene! Dene! Olmadı, bi daha dene!... Sabrın sonu selamet! Ey benim güzel kulum! Ey benim güzel oğlum! Yaşamında her ne hal olursa olsun, başına ne gelirse gelsin, pes etme! Bir daha dene! Sakın vazgeçme! "

" Denemekten vazgeçme! "

Not: Yazıda kullanılan görsel www.compatible.blogcu.com adresinden alınmıştır.