Deniz tutması

Bazen bilsen ki nasıl
kaçıp gitmek istiyorum
ceketimi bile almadan
kimsenin gölgesine
ayağımı basmadan
hayatımda olan olmayan
kimseyle vedalaşmadan
kaçmak istiyorum be
kaçmak istiyorum

Kitapların arasında
çürümüş ahşap hüznüyle
tevazuyla bekleyen
atlayıp minik tekneme
içimdeki çocuk ve ben
açılmak istiyorum
ceketimi bile almadan
yüreğimdeki denizlere

Bilsen ah öyle bir çok
yüzmek istiyorum ki
göz alabildiğine mavi
daha çok hüsran bizimki
anladım bitmez azap
ben kalarak yaşayamam
çingene ruhuma uyup
çekip gitmek istiyorum
buralarda kalamam

Bir tahtadan kılıcım
Uçurtmam, misketim, topacım
değnekten atım vardı
bütün oyuncaklarımı
tek başıma yaptımdı
ağlasam anam koşar
ailem komşulardı

Gülüşüm konservede
köydeki evde saklı
bağ, bahçe değil amma
hüznüm babamdan kaldı
gitmek istiyorum fakat
trenler çoktan kaçtı.

Şimdi hatun hamile
adı çoktan belliydi
içinde bir Deniz var
elim karnı üstünde
eli elimin üstünde
Denizcik tekmeliyor
tüm kederler bitiyor
gitmek artık ne mümkün
uyuyoruz öylece
bulutların üstünde
bir çocuk el sallıyor

Artık evde Deniz var
şimdi gidecek olsam
sanki ruhumu okuyor
gemi limanı aşmadan
beni Deniz tutuyor.

Nisan 2009 / K.G.K.