Denize gitmeli...

Akdenize bahar geldi. güneş her gün biraz daha batıdan batıyor ve kuşlar daha neşeli. Akdenizde bahar, havanın kokusundan belli olur. Rüzgar, dağların tepelerinde açmış çiçeklerin ve uyanmış toprağın kokusunu getirmeye başlar şubat biterken.

Şehirlerde yaşayanlara nispet olsun diye değil bu sözlerim ama şu an şehirlerin grisinden, trafiğin gürültüsünden, adım başı çöp kokuları arasından ve işyerlerinin dört duvarından bir an kaçıp keşke buradaki baharı, doğanın uykusundan uyanışını görebilseydi şehir sakinleri....

Hayat, buradan bakıldığında çok daha özgür, seçenekler ikiden fazladır. "Ya şöylesindir ya da böyle" diye başlayan cümleler silinir Akdeniz'de. Çünkü ya denizsindir ya da deniz burada. Çünkü bir büyüklükte bir damla olabilirsin istersen.

Akdeniz sana hep sen olduğunu hatırlatır. Sana hep içindeki ufukları ve o ufuklara çıkılacak yolculukları anlatır. Yolunu kaybettiğinde bile uzaklarına baktığında dünyanın yuvarlak ve ufukların da hep bitmez tükenmez olduğunu gösterir. ve bir yarış yoktur Akdeniz'de. Sadece yürümek, yol almak ve yaşamak vardır. Çünkü dünya yuvarlaktır. Yürür yürür, sonra başladığın yere geri dönebilirsin istersen. Ya da yine yürür ve sonsuz daireler bulursun bu yuvarlakta.

Yeterince sabırlı, yeterince meraklı ve yettiği kadar yaşamayı öğretir insana. Daha fazlasını ne taşıyabilirsin sırtında, ne de ötelere götüremezsin soluklarını. bilirsin ki bu yürüyüş bittiğinde elinde kalan, hiç bir zaman hatırlayamayacağın anılar, suya bıraktığın izler, kumlara yazdığın ve dalgaların kucaklayıp götürdüğü adından ibarettir.

Hırs yoktur Akdenizde. Sana hiç bir şeyin en büyük ve en güçlü olmadığını anlatır. Seni bazen kucaklar şefkatle ve bazen de hırçınlaşıp atar dışına. İşte o zaman yaşamanın paylaşmak, uzlaşmak ve etrafındaki o koskoca denizle hareket etmekten ibaret olduğuna inanırsın bir kez daha.

Akdeniz'e bahar geldi. artık denize gitmeli.

foto:http://www.tgw.net/photography/wallpapers/sailing/14_1943_1024x768.jpg