Desen yaratmak için renklerle çok oynuyoruz, renklerin orijinal halini unutabiliriz

Çocuk maviyi bilmiyor, denize götürdük öğrendi; yeşili de bilmiyor, ormana götürdük öğrendi. Yüzünü güneşe çevirdik, sarıyı da kurtardık, sonra… Size şaka gibi gelir belki ama bir gün renkleri unutabiliriz…

Desen gerekli; tarz, kreasyon… İyi de renklerin halini hiç düşünmüyoruz. Her gün elimizde gül ile mi dolaşıyoruz ki kırmızıyı bilelim. Az kırmızı, pembemsi, bordo, eflatun, hatta kahverengi… Böyle giderse hepsini kırmızı sanacağız…

Demem o ki desen uğruna renklerle çok oynuyoruz. Hatırlamak için “bu renk lacivert” gibi not koyalım. Yakında renk körü olanlarla aramızda fark kalmayacak, hayvanlar gibi her şeyi siyah beyaz göreceğiz.

Giydiğimiz elbiselerin bir kere rengi yok, şekli var… Alacalı bulacalı, kırmızımsı olsa bile kırmızı tişört diyemiyorsun çünkü o zaman da bir yerlerine eklenmiş sarı gücenecek.

Üç rengin geleceği güvende mavi(deniz-gök), yeşil(dağ) ve sarı(güneş)…Diğerleri tehlikede… Oradan biri atladı siyah, hemşerim gece… Geceler de siyah değil artık…

Bazı şeylerin ne renk(yani doğal olarak, bilinen haliyle) olduğunu ben unuttum şahsen… Ten mesela, ne renk? Her renkte ten var… Saç siyah değil mi? Bulursan getir bana…

Renkleri unutsak nolur... Şekilleri tanımlayamayız. Hani renkten renge girdik ya, bizi de başka şeye benzetirler sonra…