Desene, neden ?

Herşeyi görünüşe göre algılayıp yorumluyoruz. İnsanlar hakkında peşin hükümler vermede üstümüze yok; şu insan pis, çok konuşuyor, geziyor, şişman, suratsız, gibi daha nice sıfatlar; oysa kimse, olmuş olduğu durumu yaratmaz; Şimdi oturup ben pis olayım; yok olmaz, temiz olsam daha iyi. Şişman mı olayım yoksa zayıf mı? En iyisi asık suratlı olayım demez, diyemez. Bunu gerçekleştiren yaratılış ve onda rol alan faktörlerdir. Ayrıca beyin ve psikolojimizde işin içindedir.

Ön yargılı olarak baktığımız insanların birçoğunun, yapmış olduğu davranış ve görünümlerinin altında, içimizi acıtabilecek sebeplerin olabilirliğini düşünmeli, dahası kendimiz inde, bir gün, onların yerine gece bilirliği, hesaba katmalıyız.

Güzel, çirkin, temiz, pis, iyi, kötü, bunların üstündeki örtüyü kaldırmalı, deriye işlercesine, alt katmanlara, aşağılara inip, hükmü ona göre vermeliyiz. Güzel, güzel olana kadar geçirilen aşamalar nelerdir? Diğer bir deyişle, nelerin bedeli? Çirkin; çirkinliğin aşamaları neydi? Nelerin faturası?

Pis veya temiz, nelerin sonucu? Gerçek mi, yoksa görünen mi? İyi, kötü, hangi ruh hallerinin belirleyicisi? Derinlere, ancak derinlere, indiğimizde gerçekten doğru olup, olmadığını görebiliriz.

Güzeldir. Derinliklere inildiğinde, ÇİRKİN. Temizdir, iyidir. Derinliklere inildiğinde, PİS VE KÖTÜ.                                                                                                                       

Bize düşen bakmak değil GÖRMEK.                         

Canan