Destiny Hediye paketi...

Bu  yaşadığım olayların bir adı  olmalıydı baktığımda bal pakete  benzetilen yaşamımın içinde, bütün ağırlığı kalbimin ve aklımın dengesinin taşıdığı şu hayatımın bana bıraktığı ezikliğin ne yazık ki esiri  oldum...

Yaşam telaşını kendime barınak yaparak fırtınalar geçirirken görünmez yerlerden çürümeye başlayan yıkıntıların üstünde durduğumu farketmiş olmam. O duygu hiç kimse bilemez.

Yıllarca yoruldukca omzunda ağır yükler kalır bu düşünceler bazen insanı kendisinden bile nefret eder hale getirir. ( Benden daha kötü  durumda olan yaşayan çok insanlar vardır Allah onların yanında olsun.)

Sevsem, onun bir sevdiği vardı, unutamadığı ilk sevgisi ya da onu terk edip giden sevgilisi, derinden sevsem, o bir başkasını derinden hatırlar. Öylesine çok sevdim ki başka duyguyu, sevgiyi anlatmasına sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim. Beni yitirmekten hiç akla gelmedi, çünkü fazla iyi idim bu yüzden ilk anda benden vazgeçmek kolay gelirdi.

''Ne olur, bir daha beni aramayın!  Çünkü ben hemen çabuk unutamıyorum. Çünkü ben  duyduğum o akıl dışı sevgi yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocukluğumun o güzel  bahçesini.''

Bana olan hep böyle idi. 

Yaşamın kısa olduğunu hemen anlamıyorsun geride hiç kaldığı zaman azlık aklına geliyor...

"İnsan galiba en çok yaşadıklarını biliyor. Ne gördüklerimizi, ne anlatılanları ne de birilerinin bize ezber ettirmeye çalıştıklarını tam olarak kavrayabiliyoruz.''

Aldığım acıdan göçe yetişmemiş  kuş kadar üşüyorum.

suç kimsede değil, sorun  insan olmam.

Rüyalar vardıya,

hani, yüz ölçümlü cümleler kurmak için okyanuslar geçecektik.