Dile Gelmeyen

hâlâ bitmeyen bir şeyler var direnen

ve hâlâ direnmekteler

çocukluğumda yolu kesilen/lerin

derine gömdüğü öfke/de

gözlerimden çekip çıkaramadağım o kin, o mânâ

her tümcede tuz tadı

kısılıp kaldığımız o arka bahçe/de çınlayan şarkı

"ay beyaz deniz mavi, eğlenin kızlar"

deniz köpükleri ayaklarında sönen

lâkin, gövdeleri denize kavuşamayan çocuklar

biz kızlar silsilesi

eski vakitlerden

birbirini tamamlayan yarımlar tümlendikçe usumda

ortalığa düşen ıssızlıkta

suçumuz neydi cinneti yankılanıyor durma

denizdir balığın rüyası ve de dünyası

lâkin, ana yönleri zaptedilen suyun

uyandığında eksildiğini görmeyen

ve kendi sesinden bihaber olanlar

tohumun büyümek için çatlamak gerektiğini

nasıl bilecekler

aynı dağın çiçeği olmasa da diğerleri(miz)

aynı yerde olmaktan, aynı kaderi yaşayacaklar

bu, dile gelmeyen tek elin sesi(miz)

/olmayan denizde taş sektirmek hayâl/

eskinin saf, temiz, süpürge tutan elleri

kendi kapı önünü bile kirletiyorlar şimdi

kimdir ana bacı, unutuldu tümden hepsi

Ve Tanrı'nın yarattıklarına

yarattıkları, kendince değer biçti

13 Ekim 2010

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....