Dinde, toplumsal yaşamda, ticarette ve şehirleşmede; Araplaşma!

Modernleşmenin bu aşamasında siz hala “Amerikanlaşma” ile mi mücadele ediyorsunuz? Siz hala nostaljik “Amerikanlaşma”ya karşı duruyorsunuz. Demek trendleri kaçırıyorsunuz. Toplumsal düşman ve karşı duruş alışkanlıklarımızın değişmesi yıllar alabilir. Kişisel gelişim süreçlerinde de öyle. On yıl önce İstanbul’da bir eğitimin parçası halinde düşünerek uyguladığımız “Kişisel gelişim” atölyeleri bugün endüstri mühendislerinin elinde on bin çeşit metodikleşmiş kursa ve eğlenceye, şirketlerin eğitim envanterlerinde yer alan, yapmayanın neredeyse dövüldüğü süreçlere geldi.

Yıllardır onlarca sayıda bu atölyeden “Kişisel Gelişim”ini tamamlayıp mezun olan insanlar olmadı mı? Mezun oldularsa buradan öğrendikleri kavramları ne koşullarda sergiliyorlar, yaşamlarına ve topluma yansıtıyorlar?

Son beş yıldır, batıdaki trendlere bağlı olarak spiritüel yaklaşımlı bir kişisel gelişim eğrisi benimsenmeye başlandı.

Elli bin yıllık tarihimizin, doğu felsefesi ile harmanlanmış resmigeçidi halinde batının bu işi çok iyi beceren uzmanları sayesinde metodikleştirilmiş öğretiler olarak yine gösterilerini sürdürüyorlar.

Gelirden paradan ve işten bunalmış, deneyimlerinde değişiklik arayan Amerikan orta sınıfının özentisi olarak ortaya çıkmış Tibet, Hindistan ve Doğu turlarına katılmış. Bunlardan edinilmiş gözlemlerin yazıya dönmüş hali olan “bestseller”lara, film haline getirilmiş metodik alışkanlıklar zinciri “secret”a kısacası yeniçağ düşüncelerinin popüler hale getirilmiş yeni trendlerine metodikleşmiş felsefeye hala direniyorsunuz.

Yanı başınızdan, altınızdan, üstünüzden üzerinize gelmekte olan binyıllık nefreti, savaşı, yok etme arzusunu ve “Araplaştırma” eylemlerini göremiyor, deniz aşırı “Amerikanlaşma” yı hala bir numaralı yaşam düşmanı mı sayıyorsunuz?

Son on yıldaki yaşam envanterinize bir kez daha bakın. Bugün, en yakın tehlikenin artık içinizde yanı başınızda, alışkanlıklarınızda, akrabalarınızda olduğunu göreceksiniz. Neler kaybettik biz bu yolla göremiyor musunuz? Bir daha bakın.

Dünyanın en önemli ulusal uyanışı olan Çanakkale destanının artık din eksenli bir kutlamaya dönüştürüldüğünü, Arabistan’da Türk kalesinin yerine yapılan dairelerin kapış kapış satın alındığını, Medine’deki bir caminin tıpatıp aynısının İstanbul’a dikildiğini, bilmem kaç yıllık vapur iskelelerimizin imaret, tekke benzeri bir mimariyle yenilendiğini, önce fakirleştirip üç kuruşa muhtaç ettiğin insanların iftar yemekleri, yardımlar adıyla onursuzlaştırıldığını gözden kaçırıyorsun demektir.

Eğitim programlarındaki tarihimizin artık bir inanç tarihine dönüştürüldüğünü, din kültürü derslerinin bir dini öğretir ve uygular hale geldiğini, dilek ve türbelerin şaman geleneklerimizden gelen gezi ve duaların yerini artık sıkı inanç turları aldığını görmüyor olabilirsin.

“Araplaşma” toplumsal yaşamımızdan mimarimize, geleneklerimize kadar binlerce yıldır yapamadıklarını son yirmi yıla sığdırdı. Yönetim sistemlerimize, devletimize ve modern yaşamımıza, alışkanlıklarımıza kadar girdiler. Türk geleneklerimiz, tarihimiz ve geçmişimiz ilginçtir ki Osmanlılığımız bile tehlike altında.

Osmanlı’nın bile hiçbir döneminde bu dönemki kadar din eksenli yönetim ve uygulamalarla karşılaşmamıştı. Demokrasi ve özgürlük tanımları yeniden yerine koyulmak istendiğinde büyük problemlerin, çatışmaların çıkacağı bir mecraya doğru hızla sürükleniyor. İnanç eksenini siyasi yaşam merkezi yapmış düşünceler endüstrileştikleri kadar ekonominin de hakimi durumuna geliyorlar.

İnancın kitaplarında bulamadıkları siyasi tavsiyeleri yarı peygamberleştirdikleri zatlardan ve kişilerden alıp inancı bir yerden bir yere götürebileceklerini sanıyorlar. Oysa yanıldıkları konu inancı siyasete soktuklarında çamura da sokmuş olacakları gerçeğidir. Siyaset, içine aldığı neyi temiz ve küfürden uzak tutabilmiş ki?