Modernlik yaklaşımı ve askeri gücün toplumsal yaşamda olmazsa olmaz varlığı..

Dinamiklerin, ister bireysel, isterse toplumsal olsun dayandıkları platformlar vardır. Bu platformun yere bastığı ayaklarının çeşitliliği, sağlamlığı, dengesi “Güç” dediğimiz şeyi oluşturur. Varlığın devamının en önemli unsuru kabul edilen gücün, korunma ve geleceği kurmakta rollerinin anlam kazanması için yeterince oturmuş, inançla harmanlanmış ve felsefesinin belirlenmiş olması gerekir.

Gücü oluşturan dayanakların içinde caydırıcılık bağlamında şiddetin üretim ve örgütlenme kaynağı olan askeri güç önemli bir yer tutar. Tarih boyunca toplumsal güç dinamiğinde örgütlenmiş askeri güç, devleti oluşturan en önemli ayak olarak kalmış ve kalmak için direnmeye devam etmektedir.

Bilgi toplumuna geçişte öngörülen varsayım, gücü oluşturan dayanaklar içinde askeri seçeneğin azalarak bilim, sanat, kültür vb kavramlarının öne çıkacağı yönündeydi. Bu varsayım bugün bilgi toplumunu oluşturmada ön planda olan unsurların askeri güç seçeneğinin kolaylığından vazgeçmemesi nedeniyle zayıflamış görünmektedir.

Askeri gücün, kendini yaratan bilim, toplumsal zeminde dahil olmak üzere kendini yaratan değerlere karşı her şeyin tepesinde bir yerde konumlanmış ve bundan vazgeçmeyeceği görüntüsü çizmesi de büyük bir tarihsel bir paradoks oluşturmaktadır. En demokratik görünümlü toplumsal oluşumların bile bu gücü memnun etmeden bir çözüm ve gelişim göstermesi mümkün görünmemektedir. Bu nedenle bu oluşumla işbirliği yapmak, gelişimde ona önemli roller vermek bir zorunluluk olarak ortaya çıkmaktadır.

Günümüzde hakim güç olma ve iktidar savaşı bu nedenle askeri güce söz geçirme ve onu elde etme savaşıdır. Bunun dışında kalan ve barışçı yöntemler kullanan, bilimle sanatla vb alanlarda düşünce ve eylem üretenler güç kullanımında ve iktidar paylaşımında işin başında dizginleri gücün şiddet eğilimli kesimine teslim etmişlerdir.

Günümüz siyaseti ve yaşamına mühendis veya hukuk kafalı ve yaklaşımlı kesimlerin hakim olmasının nedeni budur.

Askeri güç, gerektiğini düşündüğü zamanlarda, kendi dışında kalan bilimi, felsefeyi veya sanatı bile stratejisine uygun veya strateji yaratmakta kullanabilmekte ama yönetim süreçlerinde kullandığı bu dinamiklere söz ve yönetme hakkı vermemektedir. Askeri gücün kullandığı bütün araç gereç ve akıl almaz silahların bilim, teknoloji ve yaratıcı güçler tarafından geliştirildiğini unutmamak gerekir.

Yaratılan psikoloji, yaratıcılar üzerinde o denli etkili olmaktadır ki yaşamında karınca incitmeyecek bilim adamları ve yaratıcı beyinler binlerce canlıyı öldürme yeteneği olan silahların geliştirilmesine aracı olmaktadırlar. Askeri güç, ihtiyacı olan şeyleri aldıktan sonra bu insanları geviş getirmeden bile bir kenara atıvermektedir.

Peki çok ayaklı olduğu düşünülen gücün içinde askeri seçenek neden bu denli öne çıkmaktadır? Bunun en önemli nedeni, askeri gücü oluşturan unsurların bir arada bulunmalarının devamlılığındandır. Bütün mesai ve yaşamlarını zorunlu bir arada geçiren insanlara ait psikolojilerin incelenmesiyle aslında bu görülebilir ve çözülebilir bir şeydir.

Modern yaşam, bireyliği, birey olmayı geliştirmekte, askeri çözüm ise buna karşıt olarak topluluk, sürü psikolojisi oluşturmaktan doğası gereği vazgeçememektedir.

Amerikan savaş gücünün önemli bir bölümünün dünyanın her yerinde kendine oluşturduğu üs, uçak gemisi vb ortamlarda güç bulmasına şaşmamak gerekir. Bir kere bu bir arada duruş bile ürkütücüdür. Çoğu yaratıcı beyin bu ürkütücü güçle doğasında olan mücadeleyi gerçekleştirmek yerine işbirliğini tercih etmekte ve bundan faydalanmayı ummaktadır.

Bu nedenle askeri güç en aydınlık kafaları, bilim adamlarını zaman zaman sanatçıları, yok etmeye dayanan stratejilerinde kullanmışlardır. Barış için geliştirilen birçok gelişme kaşla göz arasında askeri çözüme kayıvermiştir.

Günün birinde gelişmenin ve farkındalığın herhangi bir aşamasında bilimin, sanatın ve yaratıcı güçlerin yarattığı değerleri askeri çözüm seçeneğinden uzak tutma, kullandırmama veya askeri seçenekler için geliştirme yapmama ihtimalini bir hayal ama güzel bir hayal olarak yaklaşıyorum.

Bugünü kabul ediyor ve her şeyi affediyorum. Yarın hakkındaki umutlarımı ise canlı tutuyor ve farkındalığın barışçı, zengin yeni oluşumlara yol açması için dua ediyorum.

(yazıda söz konusu edilen askeri güç, dayatmacı, baskıcı, uluslararası silah tüccarların kontrolünde barış ve esenliği tehdit eden her tür ulusararası askeri güç seçimi ve politikasıdır)