DİNLE

Şimdi hangi mısrada hüzünden bahsedilse,
Kulakları çınlar benim ülkemin.

Ölmeden önce babasından aldığı bereyi

Başına takan bu çocuk,

Önünde durduğu duvarın şarapnel izlerine gömmüştür tüm korkularını.

Ve kimse bilmez gücünü;

Kendi soyundan akıtılan kandan aldığını..

Yinede öyle bakma.

Yinede öyle bakma çünkü;

Kalbi kadar kara ceketlerinin cebindeki

Silahın sıcaklığı vurur yüzüme,

Her biriniz öldüğünüzde..

Ve döktükleri kanda boğulacaklarını anlayacak beyni taşımıyorlar gövdelerinin üstünde!!

Toprağı kan,

Havası barut koksa da şimdi,

Gün gelecek güneşi doğacak benim ülkemin..

Belki o zaman,

Duvardaki şarapnel izlerinin,

Ve yüzlerindeki çocukların,

Anlatacak hikâyeleri olacak..

Dinle!