Diyarbakır Cezaevi'de Yalan Değil mi?

Okuyor musunuz?

MB’nin değerli kalemi Yapukay’ın Diyarbakır Cezaevi ile ilgili yazdıklarından bahsediyorum.

Diyarbakır Cezaevi İnsanlığın Öldüğü Yer

Diyarbaır Cezaevi İnsanlık Müzesi Olmalı (1)

Diyarbakır Cezaevi İnsanlık Müzesi Olmalı (2)

İyi okuyun ve bu gün geldiğimiz bu noktada, bir cezaevinde yaşanan o feci trajedinin ne olduğunu anlamaya çalışın.
Bu topraklarda yaşanmış en feci trajedidir Diyarbakır Cezaevi işkenceleri. İnsanlığın öldüğü bir merkezdir. 12 Eylül faşizminin işkencehanesidir Diyarbakır Cezaevi. İyi okuyun bunları. Yapukay’ın yazdıkları yetmiyorsa, insanlık onurunu ayaklar altına alan bu cezaevi ile ilgili yayınlanmış kitapları okuyun. Bir zahmet araştırın o dönemde yaşanan işkenceleri.
Sonra bir düşünmek yeter. PKK’nın beslendiği damarları işte o zaman daha iyi anlarsınız.
Neden bu gün illede “barış” denen o büyülü kelimenin büyüsüne kendimizi kaptır mışız? Bundan sonra bu yaşanan trajedileri bir daha yaşamamak adına barışın peşindeyiz.

Diyarbakır Cezaevi trajedisini bilmeyenler, bu gün Kürt Sorununun geldiği noktayı doğru algılayamaz ve teraneden bir milliyetçi-ulusalcı lafazanlığın peşinden koşar. Bu lafazanlıkla kimileride solculuk taslar. Gülünç olanlarda zaten bu tip solculardır. Solculukları devlet solculuğudur ve onların muhalif olduğu şey sadece iktidar muhalifliğidir. İktidara muhalif olunca solculuk yaptığını sananlar bir yol kurulu düzene muhalif olmakla, iktidara muhalif olmanın arasındaki o temel farkı anlayıverseler. Ne zamanki bu tip resmi ideoloji-devlet solcusu takım, düzen muhalifliği ile iktidar muhalifliği arasındaki farkı anlarsa, işte o zaman bu ülkede sol siyaset bir nebze olsun yol almaya başlar.

Diyarbakır Cezaevi işkenceleri bu ülkede insanlığın bittiğine dair birçok göstergeden en dikkat çekenidir.
Diyarbakır Cezaevi gibi daha nice yerler var bu topraklarda. Her biri ayrı ayrı bir trajedinin yaşandığı, insanlık onurunun ayaklar altına alındığı işkencehaneler oldu. Biz bu gibi işkencehaneleri hep filmlerde seyrettiğimiz için fazlaca ruhumuz yara almıyor.
Amerikalı kadın askerin, Iraklı mahkumlara yaptıklarını içimiz titreyerek izlemiştik. Guantanamo üzerine yazılanları, çizilenleri okuyunca sanki bu gibi şeyler bizim ülkemizde yokmuş gibi hep düşündük. Nazilerin ikinci dünya savaşındaki toplama kamplarına bakınca yüreğimiz sızladı. Öldürülen, katledilen insanlar hepimizin ruhunda derin yaralar açtı. Oysa benzerleri bu topraklarda defalarca yaşanmıştı. Askeri darbeler bu ülkede yaşanan işkencelerin mihenk taşı oldu. Lakin aynı zihniyet yaşanan bu trajedileri o denli güzel bir şekilde zihinlerden silip atmayı başardıki. Ülke insanı bu topraklarda işkence yapılmamış sanıyor. Yaşanan bu işkenceler ve trajediler anlatılınca tuhafına gidiyor insanımız. “Yok ya” diyenler o denli çokki. İnanası gelmiyor bu işkencelerin yapıldığına. Bu yaşanan işkenceleri yazanları yalancılıkla suçlayanlar dahi var.
Çok gerilere gitmeye gerek yok. Faili meçhuller bu ülkenin gerçeği değil mi? Bu ülkede “Faili Meçhul Cinayetleri Araştırma Komisyonu” isminde bir komisyon yok muydu? O komisyonun başkanı Sadık Avundukluoğlu ismindeki vekil değil miydi? Koca koca klasörlere dolan onca doküman bu ülke topraklarında yirmi bine yakın faili meçhul cinayetin işlendiğini anlatmıyor muydu?
Bazı insanların, bu gibi olayları dile getirenlere karşı takınmış olduğu tavırlardan anlıyorumki, bu konuları sadece birer safsata olarak değerlendiriyorlar ve bu ülkenin kolluk güçlerinin böyle şeyler yapmayacağına dair samimi inançları var. İnanamıyorlar tabi. İnsanın böyle işkenceleri nasıl yapacağını akılları almıyor ve bu işkenceler dile getirildiğinde, dile getirenleri iftira atmakla suçluyorlar.
Daha yeni açıldı asit kuyuları ve o kuyulardan nelerin çıktığını gördük. O bölgede görev yapan onca Jitemci şimdi cezaevinde, Ergenekon Davasından yargılanıyor.

Yalan değil mi, yalan!?