Diyarbakır

Yalnız ellerine
Ayaklarına değil yalnız
Kelepçe gibi örülmüş
Surlar benliğine.
At yalnızlığı içinden,
Yıkıver korkunun surlarını,
Su serpmeyi bilmiyorsan eğer
Akıt Dicle’yi
Yüreğine.


Kara taşlar üstünde
Ak kitabeler
Söylesin dilinin ucunda
Ne varsa....
Yeniden örsün surlarını
Birliğin, kardeşliğin.
Nasıl akıyorsa Dicle
Dağ dağ, dolam dolam,
Öylece uzansın
Sevgiler
Yosunlu taşlar kadar
Uzak geleceklere...


Kaç ayak girdi Halep kapısı’ndan?
Sayılır mı izler?
Hangi gözler bakıştı
Aşk ile, sevgi ile
Dicle Kapısında?
Kim bilir…
Kaç zamanla sıvanmış
Zamanın üstü
Diyarbekir Diyarbekir olalı...


Bir yel eser
Mazı Dağı’ndan,
Aşk gibi, sevda gibi,
Kavrulmuş otların sarı kokusu
Uçuşur
Karaçalı Yaylası’dan
Diyarbakır üstüne.


Doğan Soydan
81 İL-81 ŞİİR’den