Doğan sensen batan ne

Sabah doğan sendin İstanbul'a, akşam batan ne?

“Sen” dedin, “Zira gitme vakti geliyor,

Yeni bir günde buluşmak üzere!”

Yeniden doğmaya söz verirsen katlanırım buna ben!

“Umarım” dedin.

Doğan ve batan bensem her günün önünde ve arkasında,

Batmamamla sürecekse senin doğuşun

Ne diye batmaktayım ben?

“Bilmem” dedin…

“İnsan bu dünyaya ait değil” derdin…

Ait de değildin…

Ama bu dünyada bildim seni…

“Bildin mi?” dedin…

Doğanın karanlık

Ve batanın aydınlık

Olması kadar tersyüz edilmişken gönlüm,

Doğan sensen batan ne?

“Bildin” dedin…

Ben İstanbul’a hasret,

İstanbul bana el…

Ya beni İstanbul’a götür,

Ya da İstanbul’u alıp gel!

Ben de bileyim!

“Olmaz” dedin…

Batan sensen kalan ne?

Ben bilmiyorsam bulan ne?

Olmaz dersin, olan ne?

Gidiyorsun, gelen ne?

“Aptal” dedin…

Sabah doğan sendin İstanbul'a, akşam batan bendim?

“Sen” dedin, “Zira gitme vakti geliyor,

Yeni bir günde buluşmak üzere!”

Yeniden doğmaya söz verirsen gelirim senle ben! Dedim…

“Gel” dedin.