Doğarken de, son nefesimizi verirken de yanımızda olan doktorlara hakaret ederken düşünmek gerekir

Bugünlerde televizyonlarda devamlı yayınlanan bir reklamda; rüyasında bir tavuk gören Recep İvedik, bir psikiyatriste gidiyor.

Buraya kadar her şey normal seyrediyor.

Bilindiği gibi psikiatristler, psikoterapi seansları yaparlar.

Seanslarında belirli bir ücreti vardır.

Psikiatrik tedaviye pek ihtiyacı olduğu görülmeyen Recep İvedik tiplemesini yapan Şahan Gökbakar’ı telefon şirketinden arıyorlar, ayda bilmem ne kadar ödersen dakikası 8 kuruş olan tarifeye geçmesi konusunda ikna ediyorlar.

Olayda ondan sonra başlıyor zaten. O seansları yapabilmesi için 30 yaşına kadar eğitim yapması gereken doktor ile Şahan Gökbakar arasında şöyle bir diyalog geçiyor.

Doktor: Vaktiniz doldu.

Recep İvedik: Bir saat oldu mu?

Doktor: Oldu tabii.

Recep İvedik: Borcumuz ne kadar?

Doktor: 150 YTL.

Recep İvedik: Yuhhhh! Yürü git. Beni kendimle baş başa bırak. Tarifenin keyfini çıkartacağım.

Neresi komik bunun?

30 yaşına kadar eğitim yapıp o hale gelen doktora, “Yuhhhh! Yürü git” diyerek hakaret etme gücünü nerden alıyor bu sanatçı kardeşimiz?

Böyle sanat mı olur?

O hakaret ettiğiniz doktor, doğarken büyük ihtimalle onun yanındaydı.

Unutmasın ki son nefesinizi verirken de yanında olacak.

Hakaret ederken düşünülmesi de gerekir.