Doğuda "Kız Olmak" Zor İştir!!

Bir öğretmen olarak bugün toplumumuzda var olan sorunların temelinde bir türlü gerçekleştiremediğimiz verimli eğitimin olduğunu hemen hemen hepimiz kabul etmiş durumdayız.Toplumun bütün katmanlarına,bütün bireylerine eşit şekilde verebilecek kalitesi yüksek ve etkin bir eğitimin bizleri daha sorunsuz ,daha aydınlık yarınlara taşıyacağı yadsınamaz bir gerçektir.Bu gerçekler ışığında bu yazımda sizlere bu bölgenin en önemli sorunlarından biri olan kız çocuklarının okula gönderilmemesini aktarmaya çalışacağım.

Soruna şöyle genel bir bakış açısıyla ve uzakta durarak baktığımızda gözümüze ilk çarpan gerçek,ekonomik sorunlar gibi görünse de ,sekiz yıldır bu bölgede görev yapan bir öğretmen olarak bunun hiçte böyle olmadığı çok net olarak görebilmekteyim.Daha çok,töre kanunlarının hakim olduğu bu bölgede,kızların hala değersiz birer varlık olarak kabul edildikleri,onların yarın kocaya gidip başkasının eşi,başkasının annesi olarak kendine hiçbir katkı yapamayacağı zihniyeti söz konusudur.Oysa erkekler için durum hiç te böyle değildir.Onlar birer güç gösterisi olarak feodal yapı içinde güçlünün,zayıfa hükmettiği bir ortamda çıkabilecek her türlü haksızlığa,zorbalığa göğüs gererek kendisini tehlikelerden uzak tutacak,hatta ne kadar çok erkek olursa toplum içinde kendi yerinin bir o kadar sağlam olacağı anlayışı hakimdir.Bu anlayışa göre kız çocuğuna yapılabilecek her türlü katkı ileride kendisine hiçbir şekilde getirisi olmayan, boşa yapılan masraf sayıldığı,onun yerine o kız çocuğunu daha çok tarla işlerinde çalıştırarak evlenme çağı gelmeden onun işgücünden olabildiğince yararlanma mantığı hüküm sürmektedir.Bu ise ,bölgenin en acı gerçeği olarak hepimizi her gün durmadan yakıp durmaktadır.

Peki bu durumu ortadan kaldırmak ve kız çocuklarımızı değerli birer varlık olarak okula kazandırmak için neler yapabiliriz?

Doğrusu,geriye dönüp baktığımızda, bu güne değin konuyla ilgili bir çok kampanyanın düzenlendiğini,hem devletin,hem de varlığını eğitime adamış kişi ve kuruluşların çeşitli gayretlerinin söz konusu olduğunu görebilmekteyiz.Ancak ne acıdır ki bu tür girişimler olaya hep nicel olarak yaklaştığından,sorunun geneline yönelik çok az bir çalışmanın yapıldığı,niteliksel olarak bir çözümün henüz bulunamadığı bir gerçektir.Oysa bana göre bu sorunu ortadan kaldırmanın en etkili yöntemi olarak sadece kız çocuklarını değil,onların ailelerini uzun soluklu bir proje dahilinde belli bir eğitime tabi tutarak onlara duygusal,devinimsel,psikolojik,sosyolojik,ekonomik ve kültürel anlamda her türlü desteğin sunulması,içinde sosyoloğu,psikolğu,imamı, öğretmeni, muhtarı, mühendisi,idari amiri bulunan bir özel çalışma grubunun oluşturularak, yetişkin eğitimine tabi tutulmaları şarttır. Ortaya konulacak eğitim programıyla yıllar alabilecek bir çalışma sonucu ancak bu sorunu ortadan kaldırabiliriz.

Sonuç olarak ülkemizin kanayan bir yarası olarak önümüzde duran kız çocuklarının okullaşması sorununu bireysel çabalarla halledilebilecek bir olgu olarak görmek,veya sorunun sadece birkaç öğretmenin,birkaç gönüllü kişi ya da kuruluşun üstesinden gelebileceği gibi bir yanlışa düşerek çözümünü beklemek en büyük yanılgıdır.