Doğum Günüm...

Bugün benim doğum… Yağmurun yağması hüzünlendiriyor insanı… Halbuki, doğum gününde insanın içinde hüzün olmamalı… Bazı anlar, bir hüzündür yaşamak bu güzel memlekette… Her İNSAN gibi benim de hayallerim, umutlarım var… Hem kendime, hem memleketime dair… İçten, samimi hayaller memleketime karşı… Memleketimde huzur, refah ve mutluluk olmadıkça benim kişisel huzur ve mutluluğumun ne anlamı olabilir…?

Memleketimin evlatları, hemen hemen her gün hain ve kahpe kelimesinin yetmediği teröre kurban gitmekte… Onların haberlerini, evimizde bazen televizyon izlerken alt yazı olarak alıyoruz… Bazen gazetede okuyoruz… Bazense vakit geçirmek için başına oturduğumuz internetteki haber sitelerinde… Ne fark eder nasıl aldığımız değil mi? Haklısınız… Bence de fark etmez… Ateş yüreğimizi sarıyor, kanımız çekiliyor, kuruyoruz, kaskatı kesiliyoruz… Peki ya onların aileleri? Memleketimin kınalı kuzuları, masum vatandaşlarımız birer birer ölürken, acı haberi alan aileleri hiç düşündünüz mü? Onlar ne haldeler bir an için olsun aklınızdan geçti mi? Polislerimiz, kınalı kuzularımız, masum vatandaşlarımız, öğretmenlerimiz, teröre kurban verdiğimiz, bu aziz vatanı seven herkes,dili,dini,ırkı ne olursa olsun…Acımız, tek bir kayıp da bile büyük iken, sizleri de kaybetmek ne dayanılmaz bir acıdır… Sabretmek öyle zor ki…

Herhangi canlı bir bütünlüğü, içten parçalayıp, yok etmek, dıştan yok etmekten daha kolaydır… İçteki düşman sizi iyi tanır, canınızı nasıl yakacağını herkesten iyi bilir…

Sınırları kanla çizilmiş, bu sınırlar çizilirken nice şehit vermiş ve ne yazık ki vermekte olduğumuz bu güzel memlekette dili, dini, ırkı ne olursa olsun vatanını samimi, içten, çıkarsız duygularla seven herkes, eğer sınırlarımız içinde birbirimize kenetlenirsek, umudumuzu ve sabrımızı yitirmezsek dünya varoldukça yıkılmamız imkan  ve ihtimal dahilinde değildir… İnancımız ve umudumuzun sonsuz olması ve bir dahaki doğum günümde memleketim için daha güzel yazılar yazmak dileğiyle…

İmza: Prangalı Direnişçi