Doğum günün kutlu olsun...

Gitmek için seçeceğin en kötü gündü belki de,

Ama bu gidişi de sen seçmemiştin ki;

Doğum günün kadar seçeneksiz bir gündü, son yolculuğunun günü

Ne bir valiz vardı yanında

Ne de bir veda dudaklarında.

Öylece gittin…

En sevdiğin şarkının sözleriyle kutlanacaktın oysa bu gün

Mutlu ol senelerce diyeceklerdi,

Boncuktan kuşlar dolacaktı pencerene.

Şimdi penceresiz bir yerdesin

Gerçek kuşlar dolanıyor üzerinde

Başının üstündeki o küçük su kabından, bir yudum alabilmek için…

Ne yapalım biz şimdi bu gün,

Gelişini mi kutlayalım, ardında bıraktığın o canla

Yoksa sessizce kıpırdansın mı dudaklarımız

Acıların en büyüğünü seninle yaşayan yaşlı anamla…

44 yıl önce bugün almıştı seni ilk heyecanla kucağına

2 yıl önce bugün koydu kendi elleriyle toprağın bağrına.

O gün yanmıştı kırk tane mum acının ocağında

Doğum günü yerine acının mumunu bırakmıştın ardında

Her gün bir tane söner dediler ama

Son mum yanarmış, acıyı yaşayan yaşadıkça.

Ablam Bilge Deniz’in anısına… (2 Haziran 1965/ 2 Haziran 2007)