Dokunulmamış Kadınlar - Emine Supçin

Aslında dokunulmuştu onlara!

Hem de hiç dokunulmaması gereken yerlerine!

Ruhlarına...

Öyle çok var ki onlardan içimizde... Öyle çoklar ki!

Belki yanı başımızda belki içimizde, belki de çok uzağımızda...

Farkında olmadan bazen, gönül telinin tınılarını duyarız hafiften hafiften.

Bir kuş cıvıltısı. Bir şen kahkaha. Bir sıcacık gülümseyiş.

Bir saç teli gibi ince ve narindir. Bir gelinciğin kırılası bedenidir belki de!

Yine de direnirler, fırtınalara, rüzgarlara, gün gelir akan yağmurun haşmetine.

Ayakta dururlar en vakur halleriyle.

Alabildiğine kırmızı, alabildiğine güçlü... 

''Ağlamak, felaketi kabullenişin ilk işaretidir.''

''Yüzleri birbirine dönük olanlar iyi bilenlerdir sevmeyi ve sevilmenin gerektirdiği kabullenmeyi. Gönülleri birbirine dönük olanlar iyi bilirler, gözlerden ruha açılan kapı eşiğini...''

Beni, bizi, hepimizi resmetmiş Emine Supçin satırlarında... Biz kadınları...

Ay Şen...