Domates, salatalık, biber ekimi

Artık bahçemde ilk meyve fidanları sallanmaya başlamıştı. Bundan sonra yeni işler beni bekliyordu. Bunlardan bir tanesi yeni meyve fidanları araştırmak, diğer bir tanesi de sebze fidanı dikmekti.

Yine bir hafta sonu samandırada bulunan bir fide serasına uğradık. 40 adet domates fidası, diğer sebzelerden de 5-10 arası alarak şilenin yollarına düştük.

Bahçemize varınca öncelikli işimizi sebze fidanları dikmek ve sonrasında güzel bir mangal ve semaverde çay olarak belirledik.

Domatesler için arklar açtık. Sonra her fideyi özenle ve ellerimle yerlerine yerleştirdim. Yine doğayla iç içe bir gün geçirdik.

Eğer insanlar zayıflamak istiyorsa doğayla iç içe olmalı, örneğin, sebzeler için dereden 4-5 kova su getirmek 5 km yürümekten daha fazla ter atmama sebep oluyor. Bahçede olmaz ruhen rahatlattığı gibi fizikende faydalı oluyor. Tabii bu çalışma kişinin içinden gelmesi gereken bir istek. Ben çalışmayı çok severim, bazıları sadece oturmayı sever. Çalışınca daha bir doğayla bütünleşiyor insan. Ama zor olduğunu açık seçik söylüyorum.

Resimde de görüleceği üzere domates bahçemi görebilirsiniz. :) Hatta çocukların oynaması için ufak bir kum havuzu bile yaptım. Çocuklar akşama kadar toprakla oynuyorlar, elleri yüzleri çamur gibi oluyor :)

Çocuklarla alakalı bir konu dikkatmi çekti; bahçeye arkadaşlarla gidiyoruz, onların çocukları ve bizim çocuklar derken kalabalık bir grup oluyoruz. İlk haftalarda çocuklar bahçede oynamayı bilmediği için devamlı evde oynar gibi kavga ettiler. Sonra ki haftalarda biraz daha alıştılar ve koşmayı, paylaşmayı, kavga etmemeyi öğrendiler. sadede gelecek olursak ben bu nesil için acıyorum desem yeridir. Ben sokakta büyümüş, istediğim kadar koşmuş, istediğim kadar doğal bir ortamda büyümüştüm.

Şimdi ki çocuklar tıpkı serada yetişen domatesler gibi, güneşi, baharı görmeden, evlerde büyüyen garip canlılar gibi görüyorum. Bu sebepten dolayı acıyorum. Ama çocuklarıma böyle doğal bir ortam bulduğum içinde şimdi mutluyum.

Herkese mutluluklar.