Döngü

Küçük çocuk haykırır, karadır gece, gözü karadır. Sonra yem verir kuşlarına, yatar... Doğar güneş, sabah olur, kalkamaz ama... Hüznü yatağında yüzyıllarca uzanır...

Yalnızdız ve daha yaş 45... Alır kitabını geçer cam kenarına, tütsü kokan kıyafetlerle, çığlık atar, duymaz kimse. Zehra teyze bakkala gider, dönse de bir kaç cümle kursa ama dönmez; işi çıktı, belki de arkasından dolandı mahallenin. Sonra kuşlar gelir, acıktılar, yem verir, yatar...