Dost- 'Aşk nedir?' demişler. 'Ben olda bil.' demiş.

Sana ne oldu, nasıl bu hale geldin? Farkında değilsin.

Hep ondan söz ediyorsun, hep onu konuşmak istiyorsun.

Herkes seni dinlesin, sen hep anlat…

Ondan söz edilmiyorsa susuyorsun. Dalıyorsun.

Bir yerlere gidiyorsun.

Uçsuz kuyu gibi derinlere, uzaklara çok belli…

Sonra biri – birimiz, seni getirmek için; yine ondan sorular!

Sen o zaman buradasın. Kolayca çıkıyorsun karanlıktan,

Gözlerin parlıyor, yüzün aydınlanıyor.

Ondan gelen mektupları, bilmem kaçıncı kez okuyorsun.

Olsun, diyoruz dinleriz.

Ondan gelen şiirleri… Dinleriz biz seni seviyoruz.

Gözlerinin dolduğunu görüyoruz, görmezden gelmek işimize geliyor.

Daha da duygu yükleyelim istemiyoruz.

Biz senin yanında birbirimize; İşaret ediyoruz, farkına varmıyorsun.

Sen zaten orada değilsin

Olsun. Seni seviyoruz.

Sen gökyüzünü nasıl yeni fark ettiğini anlatıyorsun.

Yıldızlardan söz eden sen, bizler bunları senden hiç duymamış iken;

Çiçeklerden bile bahsedip, kokularını içine çektiğinden,

Onların balla ve arıyla muhabettinden!

Arı mayada ağladığımız gibi biz, şimdi sen ağlıyorsun.

Tamam anladık. Yemin ederiz inandık.

Sen iflağ olmaz yoldasın. Sen aşık olmuşsun.

Şükür et, dua et, sevin…

Allah sevdiklerine verir bu hediyeyi.

Mevlana ne güzel demiş;

‘Aşk nedir demişler. Ben olda bil demiş.’

Biz artık biliyoruz. Aşk emsalsiz bir güçtür.

Senki gülüp geçerdin, aşka inanmazdın. Senki bizleri kınar, alay ederdin.

Şimdi bakınca sana, haline, acılarına, sevdana; birde düşününce,

Seni böyle yaptıktan sonra, haydi dua edelim.

Mevla’m herkese böyle sevmeyi nasip etsin diyelim…

Nazan Şara Şatana