Dosttan mektup (2)

Ankara, 30 Mart 1986

Selam Dost;

Uzun olarak nitelediğin, defalarca hiç sıkılmadan, zevkle okuduğum, bana en muhtaç olduğum anda manevi destek olan değerli mektubunu 12 Martta aldığım halde, yazamamış olmanın huzursuzluğu içindeyken 28 Mart Cuma günü de kartını aldım. Yazmakta geciktiğim ve merak içinde bıraktığım için üzgünüm. Kendimi savunmaktan öte, beni anlayabilen bir dostla paylaşmak için yazdıklarımı okuyunca beni anlayışla karşılayacağına inanıyorum.

Önceki mektubumda da belirttiğim gibi, bu dönem çalışmalarım çok yoğun. Günün 24 saati bana yetmiyor. Okutmak zorunda bırakıldığım 30 saatlik ders yükümün ötesinde tezimin uygulanması nedeniyle yapmam gereken çalışmalar yüzünden, her sabah 7.15'de evden çıkıyor, akşam 18.00 sularında, ertesi güne yapılması gereken bir yığın işle birlikte dönebiliyorum.

Hafta sonları, geçmiş haftanın eksiklerini tamamlama ve yeni haftaya hazırlıkla çok çabuk geçiyor. Öğrencilerime karşı sorumluluklarımı tam olarak yerine getirebilmek için kendimi, evdekileri ihmal ettiğim oluyor. Düşünüyorum da, baharın en güzel günlerinde nefes alıp vermekten öte yaşamıyorum ya da çalışmak için yaşıyorum herhalde... Aslında bu düşünceye yorgunluğum hat safhaya geldiği zamanlarda kapılıyorum. Çünkü önümüzdeki iki ay geçince bu yorgunluk biterken, ortaya güzel bir ürün de çıkmış olacak.

Gecenin ilerlemiş bir saatinde bu satırları yazabileceğim bir "can dosta" sahip olmak da az şey değil, diye düşünürken Ertürk'ün "Dostluk nazlı bir çiçeğe benzer: Bakım ister. ..." sözü aklıma geliyor. Umarım bu görevi yerine getirebilirim.

Master programına devam edebilmen için düşüncelerin çok güzel. Bütün kalbimle diliyorum. Hizmetiçi eğitim dairesinde iyi görüştüğüm bir bayan arkadaşım var ama, daha çok yaz kursları ile ilgileniyordu. Henüz bilgi edinmek için bir görüşme yapamadım. Bu konuda olumlu bir bilgi edindiğimde hemen yazarım.

Mürüvvet hanım, hazırladığın projeden övgü ile söz etti. Ancak notu kendisinden sormak istemedim. Beytepe'ye de gitme fırsatı bulamadım. Belki de şimdiye kadar öğrenmiş olabilirsin. Yine de öğrenince yazarım.

Sanırım şimdiye kadar oradaki yabancılık duygusunu yenmişsindir. Sürekli bir sınıfın öğretmeni olmasan da, değişik gruplarla karşılaşsan da, öğrencilerine yararlı olacağına inanıyorum. Hakkındaki düşünceleri iltifat olarak kabul etmene katılmıyorum. Şahsen ben gözlemlerime göre inandığım gerçekleri belirtmeye çalıştım ki, buna katılanlar çoğunlukta.

Satırlarımı şimdilik sonlarken, sağlık ve esenlik dolu en güzel günleri diler, kucak dolusu selam ve sevgilerimi sunarım.

Hoşça kal.