- Kategori
- Şiir
Doyasıya griyken gökyüzü neden geçilmeliyse sırat !

Cebel-ül Hureys (Büyük Ağrı Dağı) _________________________________________________________________________________________________________
Buğday kokar seherleri Ağrı'mın.
Pürneşedir hissi ari ışıkları.
Selam eder ırgatlar,
Vakûr duruşunda köyümün.
O çatlak eller, derin vadili yüzler.
Hüzün tarlasında gördüğüm.
Çağla asi nehir beni al kollarına.
O ki bir garip Leylâ.
Cânı aşktan köre mi sorarsın.
Gülerken goncalar yazağzında,
Sen ki boşa coşarsın.
Kanma buğusuna gözlerin,
Bırak tezek koruna karışsın.
Ey kudretli Cebel-ül Hureys, hadi kucakla yalnızlığımı.
Bak sana koşuyorum işte, inan sakladım gözyaşlarımı.
Yoksa sende mi cânan, duyuluyor ruhun haykırışları.
Sanma ki o Gülbahar, yalandır zirvende çırpınışları.
Korkma narin ceylanım, ben hüzün avcısıyım gecede.
Çöllerden çorak yüreğim, mavi hülyân oldu ab-ı hayat.
Bak bu benim sevdam işte, boşa geçti yılları ömürde.
Doyasıya griyken gökyüzü neden geçilmeliyse sırat.
aks