Dua eder misiniz???

Dün aslında herşey yolunda gidiyordu...Taki telefonum çalıncaya kadar...
Annemin araması demek kesin bi aksilik var demekti... Çünkü iş yerindeyken aranmayı sevmem ama acil ve önemli konularda aranmazsa deliye dönenlerdenim...

Duyunca tek tepkim ''NEEEEEEEEE!!!DAHA O ÇOCUK!!!'' diyebildim...Farkında olmadan bunu tekrarlıyordum...Bu ani tepkim iş yerindekilerin dikkatini çekmiş benim telefonu kapamamı bekliyorlardı ne olduğunu anlamak için...
Fazla konuyu uzatmıyorum zaten can yakıcı bi olay...
Biraz görücü usulü biraz severek bundan 4 yıl önce evlenip Amerikaya yerleşen kuzenimin daha 2 yaşındaki oğlu lösemiydi...Daha konuşmaya bile başlamamıştı belkide...Acaba ''ANNE- BABA'' sözünü duymuşmuydu o anki mutluluğu hissedebilmişler miydi kuzenim ve kocası...
Küçük bi bebekti...Şimdiden savaşması gerekmişti...Hayatı yeni yeni tanıyordu....
Kırgınlıklarımı, üzüntülerimi bi kenara koydum ve kuzenime ulaşmaya çalışıyurm...Deli gibi anneme e- mail , telefonlarını bulmasını sölüyorum...Şimdilik ulaşamadım ama deniyorum...
gözlerimin önüne kendi kardeşim geldi...Doğumunu bekleyişlerimiz, doğum ve sonrası, tatlı ve heyecanlı anlar...Bunları onlarda yaşamışlardı ve devamını da hayal etmişlerdi elbet...

İçim bi tuhaf oldu, gözlerim hep uzaklara dalar oldu...
Mınnığımdan(kardeşime böle seslenirim) bile küçüktü...
ALLAHIM SEN KUZENİME VE AİLESİNE SABIR, BEBEĞİMİZE ACİL ŞİFALAR VER....O Daha çok küçük....

SİZ BLOGCULARDANDA DUA ETMENİZİ İSTİYORUM....:( :(