Önlük ve çarsamba

Benim eziyet günüm çarşambadır... Aslında bu günü çok severdim... Neden mi geçmişten bahseder gibi söyledim? Sabırsızlanmayın anlatayım..
İş yerimin olduğu semtin o sokağında çarşamba pazarı varda o yüzden... Sabah o pazardan geçmek engelli koşu parkurundan bile zor... Pazarcıların eşyaları etrafta üstünden altla, ipliğe takılma bide o insanı yiyecekmiş gibi bakışları yok mu.... Kendimi iş yeri kapısından içeri attığım için o kadar seviniyorum ki gören gülmekten ölüyo halime...Böylece ''sabah şekeri, günün şekeri'' gibi benzetmelere maruz kalıyorum...

Bu çarşamba herşey çok farklı oldu...Öyle birşey oldu ki içimde çoktandır açılmamış KÜLLENDİĞİNİ SANDIĞIM anılar depreşti...
Öğleden snra işimi bitirmiş koltuğuma yaslanmış, dışardaki insanlara bakarken bizim kapı önündeki satıcı genç ile küçük kız arasında olan konuşma dikkatimi çekti...Bunda ne var demeyin sakın...
Kız 5 dakika ara ile geliyor gencle bişeyler konuşuyordu...Konuşma kötü değildi belliydi çünkü küçük kızın heyecanı gözlerindeki parıltıdan ve yüzündeki kocaman gülümsemeden belli oluyordu...Beni aldı bi merak...İş hayatında herkez somurttuğundan bu kızın bu hali o kadar içten gelmişti ki içimde bi sıcaklık duydum...

Merakıma yenik düşüp kapıya hava alcakmış edası ile çıkıp o genç ile konuşmaya başladık...Hal hatır sorduktan sonra ''küçük kız hayırdır 5 dakkada bir burda' diye sorunca içimi acıtacak bi cevap geldi...

Ailesinin maddi durumu yoktu...Okulların açılma zamanı geldiğinden tezgahlara çıkan önlüklere hevesle bakmış, fiyatını sormuş, koşa koşa annesine gidip ''alamayız'' cevabını alınca ''abi biz alamayız''cevabını vermiş..Delikanlıya bütün saf ve temizliği ile içinde bulunduğu durumu anlatan küçük kıza ''haftaya sana önlük benden hediye'' deyiverincede o kocaman gülümseme yerleşmiş yüzüne...Ne kadar mutlu olmuş, yeni bi önlük tabi heyecanlanır..

Delikanlı öle anlattıyodu ki içim cızzz etti, ağlayacak gibi oldum ama ''kızım ne sulugözlük yapcan''diye kendimi teselli etmeye çalıştım ama o eski günlerde alınan ayakkabımızla sabahlamam geldi aklımada ne kadarda mutluymuşuz... Herşey ne kadar güzel görünüyormuş bize...Büyüdükçe ne kadar kirleniyormuş o güzellikler...Çocukken küçük isteklerim gerçekleştiler yada içimde ukte olarak yerlerini aldılar; büyüdüm isteklerimde , beklentilrimde, hayal kırıklıklarımda arttı ama bu olayla o kocaman gülümsemeyi görmüş olmak bile yetti...Hatta çarşamba günlerini seviyorum artık..İyi niyetli insanların az olduğunu ama olduğunu bilmek bile mutlu ediyor... O delikanlıysa aklımda ve kalbimde silinmeyecek bi yer ediniyordu...

Kelimelerin tükendiği anda susmak gerek çünkü daha fazlasına gerek yoktur...İşimin başına döndüm ve küçük kız bütün gün önlüklerin ordan geçip; haftaya onun olacak önlüğe kocaman gülümsemesi ile bakarak geçmeye devam etti...bende onu izlemeye...