Dudaklarının Çatlayan Susuzluk

Sana güneşi sunmuştum avucumda

Sonbaharın yağmurları değmeyecekti

Masum bedenin her tarafına

Islanmayacaktı kirpiklerin

Yağmurlar ile birlikte ağlamayacaktı gözlerin

Kucak açmıştım tüm yalnızlığa

Göğsümde avutmuştum tüm acıları

Dokunmasın sana diye

Özlemlerin her birini savurmuştum

Kül gibi toz gibi etrafa

Bir kelime ile yanı başında anla diye

Bazen bağırmalar kadar uzaktım sana

Bir kum tanesi gibiydim dünyanın etrafında

Belki de bir yağmur damlası gibi olmalıydım

Yan yana omuz omuza

Düşüncelerdi bakmalar da

Bazen de bakışların ortasında

Göz bebeklerinin içinde yerim vardı

Anlarcasına adı kalmıştı

Zemheri soğukların ateşi olmaktı

Dudaklarının çatlayan susuzluk baharında

İsmail Esiner