Dünya(mın) kupası

Uzak bir diyarda,

Var olduğun bir akşamüstü,

Kalbime geliyorsun.

Usulca yanıma yaklaşıp,

Ellerimi tutuyorsun.

Birden tüm dünya kupaları evime taşınıyor.

Dudağımın kıvrımında turnuvanın en güzel gülümsemesiyle sen,

İkamet etmeye başlıyorsun.

Yaz yaklaşıyor bedenime,

Ve sen pencereyi açıyorsun.

Yağmur her zamankinden daha güzel yağmakta,

-kırk ikindi diyor ninem hava bülteninden sonra-

Sen;

Yağmura her zamankinden daha çok yakışıyorsun.

Belki o dakika gol değeri kazanıyor çizgiyi geçen kalbim,

Ben seviniyorum,

Sen seviliyorsun.

Gözlerin hafızalara kazınırken,

Gözlerim gözlerinde beklemekte;

Mesela muhtaç gibi,

Dünyanın gelmesine en gerek olmayan otobüsüne.

Kalbim bağımsız ilan ederken seni

Kadın! 

Devrim yapıyorsun.

Bu; dünyamın devrimi.

Yüzüne bakıyorum ve sen,

Aklıma takılan en güzel enstantane oluyorsun,

Yardımcının başka bir işareti yoksa,

Müsaadenle orta çizgiye doğru yürüyeceğim.

Çünkü sonsuza dek,

Kalbimin müzesine taşınıyorsun