Dünya'ya geliş

Sıcacık bir yerden aniden soğuk bir yere kaymıştı. Daha neler olduğunu anlamadan, vücudunda ıslak bir şeyler hissetti. Sonradan annesi olduğunu anladığı kocaman biri, üstünden sıyrılanları yemiş, O’nu yalamaya başlamıştı. Gözleri hala kapalıydı ama kulakları çok iyi işitiyordu. “Ayy” diyordu bir ses “şunların güzelliklerine bak. Ne kadar da küçükler.” Ardından başka bir ses daha duydu “Şimdi anneyi de yavruları da rahat bırakalım. Hepsi de çok yoruldu.”

Yanında, aynen onun gibi tüyleri ıpıslak ve titreyen kardeşlerine  iyice sokuldu. Çok şaşkındı üçü de “ Neresi burası?” diye sordu diğerine “ Bilmiyorum” dedi öteki. “Geldiğimiz yerden çok farklı”

Anne kedi, yavrularına kavuşmanın rahatlığını duyuyordu. Etrafta başka kediler ya da kuşlar olmadığı ve sahibinin gözetiminde olduğu için de telaşa kapılmıyordu. Yeni dünyaya getirdiği yavruları güvendeydi nasıl olsa. Doğum sonrası temizlenmiş, şimdi de üç küçücüğü besliyordu.

Anne kedinin sahibi ve veteriner de doğumun başarıyla gerçekleşmesine memnun, uzaktan seyrediyorlardı onları. Çok güzel bir görüntüleri vardı. Anne yana yatmış, bebeklerini emziriyordu. Simsiyah, uzun kuyruklu kahverengi gözlü bir kediydi. Bebeklerden biri tıpkı annesiydi, avuç kadar kapkara birşey.  Annesini iştahla emiyordu. Yanındaki kardeşi ise pamuk gibi bembeyazdı. Üçüncü ise bulut rengiydi. Üç ayrı renk, üç ayrı can. Neler olduğunu anlayamamış, telaşla acıkan karınlarını doyuruyorlardı.

“Tek başına yaşama kararım pek  kısa sürdü” diye düşündü bebekleri izlerken, anne kediye yuvasını açan kadın. Birdi dört oldular. Dili “Haydi hayırlısı” diyordu, dudakları ise sevgiyle gülümsüyordu.

Çimen Erengezgin