Dünyanın en saçma kavramı/Adam olmak

“Ne olursan ol ama önce adam ol” Adam olmak diye bir şey yok ki… Birilerinin istediği gibi olursan adam olmuş oluyorsun. Sana ne kardeşim ben öyle yaşamak istiyorum. Ortada suç varsa beni bu suçlarıma göre yargılarsın. Değilse bana adam değilsin diyemezsin. Benim yaptıklarım bana göre doğru. Sana göre doğru değilse o senin sorunun.

Ben de sana diyebilirim “adam değilsin” diye… Adam olup olmadığıma sen mi karar vereceksin. Yiyip içip yatıyormuşum. Sen çalışıp para biriktiriyormuşsun. Kahveye gidiyormuşum. İçki sigara içiyormuşum. Okumamışım. Allah’ı kitabı bilmiyormuşum. Toplum içine girmiyormuşum. Namusa ahlaka değer vermiyormuşum. Bu nedenle ben adam değilmişim.  

Ben deniz kenarına gidip dalgaları seyrediyorum. Kuşlara yem veriyorum. İnsanlara yardım ediyorum. Yerlere çöp atmıyorum. Dişimi fırçalıyorum. İnsanları rahatsız etmiyorum. Sen de bunları yapmıyorsun.

Seni benim karşımda güçlü yapan nedir biliyor musun? Haklı olman değil, senin gibi düşünenlerin çok olması. Sorun değil, kargalar sürüyle kartallar tek tek uçar. Değer verdiğim bir kişinin “adam değilsin” demesi değer vermediğim bin kişinin “adam değilsin” demesinden çok daha hoşuma gider.

Sizin gibi insanların toplantılarına sizin gibi insanlar gelir. Kişi kendine uymayınca ona hemen kulp takarlar. İşi gücü yok serseriymiş. Parası var. Babasından kalmış, ticaret yapmış, piyangodan çıkmış. Aklını kullanmış 3–5 yılda köşeyi dönmüş. Senin gibi ömür boyu ona buna uşaklık etmemiş ya. Sözde sohbette hatır hürmeti yokmuş. Neymiş bu söz sohbet. Ebem eşti tavuk deşti. Şu şunu yapmış bu bunu yapmış. Bitli sakallı derviş. Hacı üveyiz. Muhtar eskisi. Kendi aranızdan seçin adam olmayanı. Bizi niye dilinize doluyorsunuz?

Kim birisi için “adam değil” diyorsa önce kendisi adam değil. Sen kişiler hakkında nasıl yargıda bulunursun ya! Nereden biliyorsun ne yaşadığını. Herkesin yaptığı kendine göre doğru. Kimsenin kimseye “adam değil” deme hakkı yok. Aşım ekmeğim senden mi geliyor! Sinir edici bir durum ya! Kardeşim ben böyle yaşamayı seviyorum. Para biriktirmek istemiyorum. Kazanıp yemek istiyorum. Benim hayat anlayışım bu. Kapına gelirsem ekmek verme. Neymiş, evi ocağı malı mülkü varmış! Bunlan bana adamlık taslıyor.

Şöyle ya da böyle yaşaması kişinin adam olmadığını göstermez; tercihtir bu ya, senin seçtiğini o seçmemiştir. Sana göre adam değildir. Sen de ona göre değilsin. Bunun bir ölçüsü yok, herkes kendi kafasına göre değerlendirme yapıyor. Adam olmak diye bir standart yok. Eğer böyle bir standart olsaydı bu ülkenin yarısı altında kalırdı. Napacağız şimdi biz ülkenin yarısı adam değil mi diyeceğiz.

Toplumda böyle “adam olmak” diye bir şey oluşmuş. Yanlış bir söylem. İnsanları geriyor. Herkes bu ateş hattıyla karşı karşıya. Bir yere gelememişsen çaban para etmiyor. Herkes yaptığın işe değil aldığın paraya bakıyor. Topluma faydan önemli değil. “memur parçası” diyor,” alt tarafı memur” diyor. “Bunca okudun ola ola memur mu oldun” diyor. İşçiysen memursan adam değilsin. Valiysen adamsın. Ulan geri zekâlı Türkiye’ye kaç tane vali lazım! Herkes vali, kaymakam, doktor, mühendis mi olacak!