Dünyanın kovulmuş çocukları...

Dünyanın kovulmuş çocuklarıydı onlar. Savaşmak için düşmanla, sadece taşları vardı ellerinde. Bombalar patlarken tepelerinde, sadece taş vardı ellerinde.. Sadece taş... Bombalara karşı, taş... Füzelere karşı, taş...

Kimse ellerinden tutmuyordu. Kimse bakmıyordu gözlerine... Kimse ne kadar yoksul olduklarını görmek istemiyordu.
Herkesin elleri doluydu çünkü, egoları ve bencillikleriyle doluydu.
Kimse bakmıyordu gözlerine, baksalar gerçeği göreceklerdi. Kim gerçeği görmek isterdi ki...
İçleri o kadar yoksuldu ki, onların yoksullukları zenginlik gibi kalıyordu, o yüzden görmek istemiyorlardı o çocukların ne kadar yoksul olduklarını...
Onlar sadece çocuktular..dünyadaki çocuklardan bir farkı olmayan...
Masumdular. Kimse dinlemedi masumiyetlerini... Gözlerinin yaşına bakmadılar. İçleri bile sızlamadı. İçi olmayanın içi sızlar mı?
Güzelim çocuklardı onlar...
Onlara kıydılar...

Onlara kıyanlarsa, TANRI'nın bile kovduğu ve lanetlediği İsrail'lilerdi. Kimin yanında olacağınıza artık karar verin ey insanlık!