Durupdururken...

Velhasılı kelamın biri biterken…
Bir başkası başlıyor…
Çıkıp gitti
Yarılmış ekmeğin buğusuna
Katık edip Gelincik gözlü kıraç yüzünü…
Ne Kervansaray lar boşaldı
Kimse duymadı…
Kapı önünde bir çift siyah Potin ters
Kapı önünde bir çift yetim…
Etleri acıyı bilmeyecek kadar taze…
Kapı önünde bir çift ana göz
Çırpınır pençe pençe…
Sokaklar dar…
Sokaklar şimdi
Çatlayası kan damarı…
Herkes bir avuç toprağın gözünü
Doyurmak için mi
Ölür…
Yakıla yakıla Anka mı bu ağıt
Doğar kendi külünden…
Birdenbire bir özlemek ki sorma…
Kızılırmak geçiyor yüreğimden…
Ben bu taşa bir kez çarpmıştım
Kanırtmıştım dizlerimi
Hem de
Durupdururken…