Bilesin...

Kendimeydi en kısa satırlardan çıkarılan

En uzun ders…

Taşa kazılmamış bir Türkçeydi

Duvara çaldığım

‘’kendine iyi bak’’…

Şenlik günleriydi bitti

Ocağına od düşmüş karınca gibi

Bir ucunda ıslak mendil

Ve telaşlarda yüreğim…

Öksüz akşamların koynuna emanetsin

A yavru

Gözgöze gelsek ağlarım…

Akşam patates soyup şöyle incecik

Akşam patates dilip şöyle incecik

Tuzlayıp biberleyip

Az kekik

Sen seversin diye az da nane…

Bu lokmalar benim değil

Bilesin…

Senden sonra

Geceleri büyüttüm

Gündüzleri büyüttüm

Sessizliği büyüttüm

Yokluğunu büyüttüm…

Büyütmedim hiç resim…

A yavru

Sulu sepken yağıyor şimdi

Soğuk odalar…

Sen üşüme…

Bir de

Öpme kediyi burnundan…

Tellerden geçti diye

Barikat aştı diye

Salma sözlerini öyle

Uluorta

Mavzer mavzer ortaya…

‘’evet ‘’ mi lütfen…

Sırt çantanın ön cebine koymuştun

Gülüşlerimi en son

Bak bakalım

Orada mı…