Düş ülkesi

Gecenin uzun çekilmiş

Kaşları altında

Erdemlilik parlıyor

Siste yağmurda

Bir buğday

Ya da yulaf tanesinin

Parladığı gibi

Fazlasıyla uzamış tırnaklarım

Böyle endişeli kulaklarım

Cazın cızırtısına  kapalı

Gerisin geri gecenin

Son saatinin karanlığında

Kanatlarıyla itecek

Köhne bulutların

Arasından vuracak şafak

Şehrin daima değişen yüzüne

Kalın duvarlardan birinin ardından

Çocuk doğurdu bir kadın elleriyle

Yumuşak ağzı açık

Kalakalmış şaşkın gözlerle

Ne zaman yelken açtılar

Ama geri dönmedi onlar

Güneşte cesur

Geceleriyse korkuyla titreyerek

Düş ülkesinde zerefşan ırmağına

Islık çalan yıldızların altında

Duyarak büyük iniltileri

Hiçbir ağızdan çıkmayacak sözleri

Bende bekledim dönmesinin kaşifleri

Her şafak çömelip

Dokunurdu parmaklarım

Ve gözlerim ama asla

Geri gelmediler

Baharat tütün ya da altın dolu

Hangi ülkede saklanmaktaydılar

Zührevi bir öpüşü tenleri esmerleşmiş

YA DA beyazlaşmış yabancı güneşlerde

Tarihin başkalarından

Bir başka sayfa gerilip uzanmış

Gölgeleri köpükler üstüne

Düşerken keşfedilecek

Bir ülke olmadığını bilen

Ölüm mü alıp götürdü onları

Şimdi penceredeki son

Cam da kırıldı fırtınayla

El ele yani bu penceresiz

Yıldırım çarpmış sel

Basmış evden ötede

Yaşıyorum zamansız uzamsız

Ve kalbim çarpıyor

Mehmet Özgür ERSAN MODA/MAYIS/2013