Düşümdeki sevgilim

Dışarıda mevsim hala kış

Sokaklar soğuk, caddeler ıssız

Ben sensiz tek başına çaresiz

Biliyor musun artık her şey nedensiz

Bir tek sen vardın be gülüm

Ve ben artık kimsesiz

Her gece fırtına, her gece yağmur

Elbisem ıslak, yollar çamur

Perişan gözlerim firarda

Kaç gecedir uyku tutmuyor

Biliyor musun artık sigara da avutmuyor

Hasretine nikotin bile çaresiz kalıyor

Hayalini yenip de seni unutturmuyor

Kara kış diyorlar bu soğuğa zemheri

Bilmiyorum böylesine üşüten neydi tenimi

Yokluğun mu yoksa zemheri mi?

Ya böylesine yakan neydi içimi

Ciğerlerimi kaplayan nikotin mi?

Yoksa gün den güne artan hasretin mi?

Böyle olacağı hiç aklıma gelmemişti

Demek kaderde sevip de kavuşamamak

Sonun da yarım kalmak da varmış

Sevda hasretliğe dayanamazmış

Dağların zirvesin de kalan kar gibi

Yüreğim de saklı kaldı sevgin

Ve bu sevgiyi bir an dahi

Silip de bitiremedi hasretin

Ne olur durma gel artık

Düşümdeki sevgilim...

Erhan TÜRKAY